ο βαρκάρης του Βόλγα

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

...ειν΄'ωρες που και οι λιακάδες ξαποσταίνουνε στο κρύο..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Το κουπί αγριεύει, σκορπάει το κύμα
σαν οι στάλες-τι κρίμα-, σωρός θα χαθούν,
μοιάζουν οι όχθες τριγύρω ν΄ακούν,
κι αρχοντεύει της βάρκας το βήμα.

Απ΄το σούρουπο μέχρι να δύσει
τσαπατσούλικα μπαίνει σε μέτρο η ζωή,
κι έχει ακόμα η μέρα να δεί,
μέχρις τούτο το βήμα, να σβήσει.

Τα πουλιά πώς!! φοβούνται και γέρνουν
έναν ίσκιο που φτάνει-ώρες- ως το Θεό,
κι άλλες, κρύβεται μόνος, κάτω από το νερό,
το κατόπι του Βόλγα σαν παίρνουν.

Κι η ιστορία πικρή, ποιός την ξέρει;
κι αν την λεν τα νερά, κι οι αρμοί του,
με μια χλένη σκεπάει το κορμί του
να΄χει ζέστη, χειμώνα σαν φέρει.

Πέρα δώθε, ταξίδια για χρόνια
και η θλίψη ως λένε, παν΄στη βάρκα δεμένη,
με χαρά περισσή περιμένει..
να κατέβει η ομίχλη, απ΄τα γύρω τα κλώνια.

Οπως παίρνει η ώρα αργοσβήνει η μορφή
στο ποτάμι, καθώς τα χελδόνια
αργαφήνουν πατρίδες για του θέρου τ΄αλώνια,
κι αχνοφαίνεται μόνο, της σκιάς του η κορφή.



θανάσης Κρουστάλης[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-08-2011