Το δικό μας παραμύθι

Δημιουργός: likos_tis_stepas, Κώστας

Σήμερα σας έχω ένα παραμύθι που ελπίζω να έχει σαν όλα τα παραμύθια happy end...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάπου ζει ένα όμορφο και μελαγχολικό κορίτσι.
Όταν γελάει τα πουλιά σταματάνε για να το ακούσουν,
όταν χαμογελά ο ήλιος γεμάτος ντροπή
κρύβεται πίσω απ' τα σύννεφα
κι όταν τ' αστέρια βλέπουν τα υπέροχα μάτια του
χάνονται στο σκοτάδι της νύχτας...
Όταν το κορίτσι δεν είναι καλά
ο ουρανός δακρύζει
κι ο άνεμος φυσάει οργισμένα,
όταν κοιμάται
όλη η φύση κρατάει την αναπνοή της
να μην το ξυπνήσει
κι όταν ονειρεύεται
οι άγγελοι κρυφοκοιτάνε
τον κόσμο των ονείρων της και ζηλεύουνε...
Και κάπου ζει ένα αγόρι
ερωτευμένο με αυτό το κορίτσι.
Την σκέφτεται κάθε στιγμή,
την ονειρεύεται είτε κοιμάται είτε όχι,
τη νοιάζεται και την αγαπάει...
Ξέρει ότι είναι καλά
κι ας μην είναι πλάι της.
Πώς;
Απλά αν πάθαινε τίποτα εκείνη
η καρδιά του θα σταματούσε
την ίδια στιγμή...
Το αγόρι πάντα πίστευε στα παραμύθια
και της έκανε δώρο δυο αγγελικά φτερά.
Τι έκπληξη όμως
όταν την είδε από κοντά!
Εκείνη ήταν αληθινός άγγελος
και δεν είχε ανάγκη φτερά ζωγραφιστά.
Η ομορφιά της
δεν ήταν αυτού του κόσμου.
Πώς να ελπίσει έστω
ένα τετοιο πλάσμα να τον αγαπήσει;
Κι όμως το όνειρο έγινε αλήθεια
και δέχτηκε την καρδιά του.
Ήθελε να της δώσει τα πάντα
μα δεν είχε κάτι πιο πολύτιμο
κι όταν εκείνη του είπε
ότι η καρδιά του αξίζει τα πάντα
ένιωσε να πετά!
Έκπληκτος είδε ότι είχε φτερά
σαν τα δικά της.
Η αγάπη τους ήταν τόσο δυνατή
που τους ένωσε για πάντα...
Από τότε το αγόρι ορκίστηκε
να ζει γι' αυτό το κορίτσι.
Να το αγαπά, να το προσέχει
και να είναι δίπλα του για όλη του τη ζωή,
να γελά με τη χαρά της
και να κλαίει με τον πόνο της,
να της κρατά το χέρι και να είναι
ο φύλακας άγγελός της...
Όταν ήταν μικρό το αγόρι
έβλεπε όνειρα
κι έγραφε στίχους για την αγάπη.
Όταν μεγάλωσε
έκρυψε τα λόγια και τις εικόνες της ψυχής του
για να μην πληγωθεί...
Μα τότε ήρθε το κορίτσι
και του χάιδεψε την καρδιά
κι αυτή έκλεισε τις πληγές της
κι άρχισε να χτυπά ξανά.
Το αγόρι άρχισε και πάλι
τα όνειρα και την ποίηση...
Τώρα πια το αγόρι και το κορίτσι
έχουν γενέθλια την ίδια μέρα
γιατί η ζωή τους άρχισε την ίδια μέρα,
γιατί η ζωή τους άρχισε
τη μέρα που συναντήθηκαν ξανά.
Πρώτη φορά βρεθήκανε στα όνειρά τους...
Καμια φορά το κορίτσι τρομάζει,
κοιτάει κάτω και πέφτει
μα το αγόρι είναι πάντα εκεί για να την πιάσει
και πετάνε ξανά μαζί στο όνειρο...
Το αγόρι δεν εχει πια όνομα,
είναι απλά ο άνθρωπός της κι αυτό αρκεί.
Τι άλλο να ζητήσει;
Ούτε εκείνη έχει όνομα,
έχουν τα όνειρα όνομα;
Είναι φορές που το κορίτσι σιωπά
και δεν λέει τίποτα.
Στην αρχή το αγόρι πληγωνόταν
αλλά μετά κατάλαβε
ότι η σιωπή της
λέει το ίδιο σ' αγαπώ
κι ίσως πιο δυνατά...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-08-2011