Η Παγκοσμιοποίηση ― Επίλογος Δημιουργός: Σωτήρης Τσιλ, Σωτήρης Τσιλίκας Την Αλήθεια βρίσκεις, όταν ισορροπείς ανάμεσα στην πλάνη και το ψεύδος. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Η Παγκοσμιοποίηση σίγουρα δεν είναι αποτέλεσμα εξελικτικών διαδικασιών της κοινωνίας, σε πλαίσιο αυθόρμητης ωριμοποιητικής διαδικασίας. Αντίθετα και εκ πρώτης όψεως, αλλά και όπως όλα δείχνουν συναρμοζόμενα μεταξύ τους, η Παγκοσμιοποίηση φαίνεται να είναι η συνειδητή πρόθεση επί σκοπόν και εφαρμογή ― δράση σχεδίων, μερίδας «σκοτεινών όντων», γιατί δεν μπορείς να τους πεις ανθρώπους (άνω θρώσκοντες), με τη συνδρομή βολεμένων και πλανημένων ανθρώπων.
Εκτός του αυτονόητου, δηλαδή της συγκέντρωσης του χρήματος και της απορρέουσας δύναμης και επιρροής από αυτούς τους ορισμένους, η τελική κατάληξη – αν δούμε τα εφιαλτικότερα σενάρια- προοπτικά μπορεί να είναι η ποδηγέτηση των ανθρώπων παγκοσμίως.
Εάν συμβεί και αυτό, το ενδεχόμενο καταστροφής του ανθρώπινου Πολιτισμού, σε όποια επί μέρους επίπεδα και αν βρίσκεται, μπορεί να είναι πιθανό.
Όμως αλήθεια, ισχύουν τα πιο πάνω, ή αντίθετα, αυτά αποτελούν μέρος της πλούσιας παράνοιας κάποιων ευφάνταστων εγκεφάλων; Δυσκολευόμαστε φυσικά να τα δεχθούμε όλα αυτά σαν αληθινά, στη ζωντανή μας καθημερινή πραγματικότητα. Πιο εύκολο είναι να τα θεωρήσουμε νοσηρές φαντασίες, να τα εξοβελίσουμε και να τα εξοστρακίσουμε. Πάντως ο καιρός θα δείξει τι είναι αλήθεια και τι ψέμα. Όμως ίσως «ο καιρός γαρ εγγύς». Μέχρι τότε, σαν λογικά όντα, ας είμαστε –το λιγότερο- απλώς επιφυλακτικοί, υποψιασμένοι και ξυπνητοί.
Τελικά αν υπάρχει και η παραμικρότερη πιθανότητα να ισχύουν τα ανωτέρω περί της Παγκοσμιοποίησης, το ελάχιστο χρέος αλλά και υποχρέωση του κάθε ανθρώπου στο πλαίσιο της κοινωνίας, είναι ένα ταξίδι για την «Ιθάκη του εαυτού του» (το «Άνθρωπε γνώθι σ’ αυτόν»), «νάχει υπαρξιακό χώρο να σταθεί», το ξύπνημά του και η ενασχόληση με τα κοινά και με φάρους του, το «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος», και το «Εγώ γεννήθηκα για να αγαπώ και όχι να μισώ», στην κάθε τοπική κοινωνία με τις ιδιαιτερότητές της, αλλά και με τα ανάλογα επιδιωκόμενα στοιχεία σε ισοτιμία, ισονομία και ισοπολιτεία. Μας χρειάζονται μικροί «άμεσοι» φάροι φωτός, σε διασύνδεση με ομοειδείς φάρους παγκοσμίως, μέσω του ίντερνετ. Εκτός και αν ανήκουμε στους βολεμένους, τα παπαγαλάκια, τους πλανημένους ή τους …παγκοσμιοποιητές.
Τελειώνοντας το θέμα της παγκοσμιοποίησης, θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς: «Τί ψυχοπλάκωμα μου έφεραν όλα αυτά. Είναι όμως δυνατόν να είναι αλήθειες; Μήπως είναι εν τέλει νοσηρές φαντασίες»; Η απάντηση και πάλι είναι: Μπορεί ναι, μπορεί και όχι και για τα δύο ερωτήματα. Μόνο να μην κλείνουμε τα μάτια.
«Δες με τα δικά σου μάτια, τα μάτια της ψυχής σου και την λογική, τί μπορείς να δεχθείς σαν αληθινό και τι όχι, βλέποντας τα διάφορα συμβαίνοντα. Ψάξε την αλήθεια μέσα σου πρώτα, και μετά δες την και στον κόσμο. Ή ψάξε την αλήθεια στον κόσμο, για να την βρεις μετά και μέσα σου. Όταν ψάχνεις την αλήθεια και δεν τη βρίσκεις, ακόμα και αν κουραστείς και απελπιστείς, υπάρχει ενδεχόμενο νάρθει να σε βρει από μόνη της».
Μας χρειάζεται η αληθινή Δημοκρατία. Μας χρειάζεται η ιστορία του παρελθόντος, τόσον του ατόμου για τον εαυτό του και την οικογένειά του, όσον και των λαών. Μας χρειάζεται το οπτικό πρίσμα, σημείο αναφοράς «’Ανθρωπος» (Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος) με Αρχές και Ιδανικά. Μας χρειάζεται η ισορροπία στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Μας χρειάζονται στο «Εδώ και τώρα» το ξύπνημα όλων μας, ο έρωτας, η αγάπη, η δικαιοσύνη, η ελευθερία, ο πολιτισμός.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2011 | |