Αν ήμουν

Δημιουργός: likos_tis_stepas, Κώστας

Καλημέρα και καλό Σ/Κ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αν ήμουν δέντρο,
θα ήμουν δέντρο φθινοπωρινό,
τα φύλλα μου κιτρινισμένα, στα πόδια μου σωρός,
οι ρίζες μου αδύνατες, χωρίς νερό, χωρίς ζωή,
να περιμένουνε καρτερικά το φύσημα του ανέμου
και της βροχής το ξέσπασμα, του κεραυνού τη φλόγα
σαν αργοπορημένο ραντεβού με την απελπισία...

Αν ήμουν θάλασσα,
τα πλοία θα ήταν μόνιμα δεμένα στα λιμάνια,
θα ξέσχιζα τα υγρά μου ρούχα πάνω στα βράχια της ξηράς,
θα ύψωνα τέτοια κύματα που θα τρομάζανε τ' αστέρια,
θα ούρλιαζα με τη φωνή όλων των αμαρτωλών της κόλασης
κι αυτός ακόμη ο ήλιος θα δίσταζε να δύσει στη γαλάζια αγκαλιά μου...

Αν ήμουν δάκρυ,
θα ήμουν καυτό σαν τη φωτιά κι αλμυρό σαν τη θάλασσα,
θα χαράκωνα ισόβια το πρόσωπο που πάνω του θα κυλούσα,
θα ήμουν πόνος, πίκρα και ανάμνηση,
θ' ανάβλυζα από την καρδιά μαζί με μια σταγόνα αίμα
και θα κυλούσα αιώνια στου Κωκυτού τις όχθες...

Αν ήμουν λέξη,
δεν θα τολμούσες να με πεις,
θα πλήγωνες τα χείλη, θα μάτωνες τ' αυτιά σου,
ποια γλώσσα θα μπορούσε να εκφράσει τέτοια θλίψη,
ποιος άνθρωπος ν' αντέξει το άκουσμά της,
θα ήμουν λέξη απαγορευμένη, εξόριστη στο βασίλειο της λησμονιάς...

Αν ήμουν άγγελος,
θα είχα κομμένα τα φτερά μου
και το χειρότερο θα ήταν οι δυο πληγές στην πλάτη
κι εκείνη η συνήθεια που αφηρημένος κάνω να πετάξω
κι όλο ξεχνάω πως δεν υπάρχει πια Παράδεισος για μένα,
λυπήσου με, Θεέ μου και κάνε με να ξεχάσω,
γεννήθηκα στο φως και δεν αντέχω το σκοτάδι...

Αν ήμουν έρωτας,
το βέλος μου θα ήτανε φαρμακωμένο
κι οι τρυπημένες από αυτό καρδιές θα έσταζαν φαρμάκι,
θα έχαναν το χρώμα τους, θα μαραζώναν σαν λουλούδια απότιστα,
κάθε τους χτύπος πιο αργός σαν βήματα που ξεμακραίνουν
και χάνονται μες στη νύχτα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-09-2011