Χρυσή γαλάζια στάλα μου

Δημιουργός: ΜΝΗΜΩΝ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

18.49΄01΄΄ 3/9/2011

Χρυσή γαλάζια στάλα μου, σταλαγματιά του Ήλιου,
πως κύλαγες στα σύννεφα και στην ματιά μου πάνω
και χόρευες στα όνειρα, στην άκρη της υφήλιου
και μόνη σου ταξίδευες, χωρίς κανένα πλάνο,

και άφηνες τα χνάρια σου, στ’ αστέρια να φεγγίζουν,
ενώ γυμνά τα πέλματα, μεθούσανε στον τρύγο
και τα σταφύλια πάταγαν, π’ ακόμα ξεχειλίζουν,
αρώματα και Αύγουστο κι από Σεπτέμβρη λίγο

και έμοιαζες με θάλασσα κι αμπέλι μες τον ήλιο
κι ήσουν μαζί η Μούσα μου κι Αγάπης η πεθύμια,
που θήλαζες τα μάτια μου, γάλα ζωής κι ειδύλλιο,
που λάμπρυνε κι ομόρφυνε της πίκρας την ασχήμια

και μου ‘δειχνες πως ήμασταν, σαν άνθρωποι πλασμένοι,
με φως και με αστρόσκονη κι ερωτική ζαλάδα,
σε μιας τροχιάς της ύπαρξης, μοναδικά δοσμένοι,
στην γη αυτή που είπανε, οι πρόγονοι Ελλάδα

και πάλι μόνη έφευγες, σε άλλες χώρες ξένες
και γίνονταν οι δρόμοι σου, πάλι ξανά μια θλίψη
κι οι μέρες σου ξετύλιγαν, νυχτιές συννεφιασμένες
κι εμένα πια το βλέμμα σου, ήδη να μου 'χει λείψει….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-09-2011