Μικροί κι ασήμαντοι σταθμοί

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

στον αξεπέραστο κ Κώστα Ουράνη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][I]Ντυμένη την απελπισιά , η μοναξιά ζυγώνει,
μαυρόφορη ως πάντοτε, κι αρχίζει να φυσσά
σαν ντύθηκε τον ίσκιο τους ,κι έμεινε στα μισά
το βιος τους , σαν αερικό, στο τελευταίο βαγόνι.

Χορταριασμένοι, ορθώνονται βουβοί στην ερημιά τους,
με τα ρολόγια να θρηνούν τους δείκτες που χαθήκαν
καθώς οι ώρες έπεσαν στη λήθη και πνιγήκαν,
κι ούτε το φώς δεν ακουμπά, τη νεκροφορεσιά τους.

Κι έχουν παρέα τα πουλιά, εκει που τους φιλούνε,
να διαλαλούν των διαβατών το αλλοτινό το βήμα,
στις αποβάθρες την ηχώ που έμοιαζε με ποιημα,
και να νομίζουνε πως ζουν και πως την ξανακούνε.

Των ταξιδιών που χάραζαν, δεν φτάνουν πια τα νέφη
μητε ο γνώριμος αχός, ο μπάσος της ταχείας,
φορούνε πια το πένθιμο το μαυρο, της κηδείας,
σαν στέκουνε ακίνητοι, και ο καιρός τους γνέφει.

Και θα κρατάνε πάντοτε τις θύμησες ,εντός τους
για να θυμούνται οι μυγδαλιές δίπλα τους που ανθούνε,
χρονων πολύβουες στιγμές , στα κλώνια θ΄αντηχούνε,
μικροί κι ασήμαντοι σταθμοί, νεκροί στο ερεβός τους





Θανάσης Κρουστάλης[/I][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-09-2011