Έρπουσα σκιά

Δημιουργός: boofox, Voula

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η σκόνη χόρευε πάνω στις ακτίνες του ήλιου που τρίπωναν σαν τους κλέφτες μέσα απο τις γρύλλιες και το κελάηδισμα των πουλιών έμοιαζε μακρινό όνειρο στην άδεια καρδιά που σάπιζε πάνω στο μολυσμένο απο πόνο κρεβάτι.
Ήταν το θύμα μιας δυνατής αγάπης όταν ο χρόνος τον έρωτα σκότωσε και την αφαίμαξε επόδυνα απο κάθε είδος όμορφου συναισθήματος, αφήνοντας την ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο να περιμένει παραδωμένη το τέλος να 'ρθει για να ελευθερωθεί, νομόζοντας πως κάθε νοχελικός της χτύπος είναι και ο τελευταίος μα ακόμα ζει.
Τα υγρά μάτια ανοίγει όταν η ώρα έχει περάσει, ελπίζοντας πως δεν θα αντικρίσει πάλι το λερωμένο απο υγρασία ταβάνι, μα η μοίρα υδωνίζεται με τον πόνο της και την κρατά ζωντανή γιατί δεν θέλει να χάσει το παιχνίδι της.
Βουλιαγμένη μέσα στον κόσμο της και αποφασισμένη να υποστεί το μαρτύριο, κοιτάζει ανέκφραστα τα φαντάσματα που τη στοιχιώνουν εδώ και χρόνια, που ασελγούν στο κορμί της τις νύχτες και βογγούν απο υδωνή που το έργο τους δεν έχει τέλος.
Την αγαπούν επειδή ξέρουν πως τα μισεί. Τα ταϊζει με φόβο και αηδία κι εκείνα δεν θέλουν να χάσουν το συμπόσιο. Το φαγητό έχει πιο ωραία γεύση όταν δεν έχει δύναμη να φωνάξει, γι' αυτό του αδιάζουν πρώτα τη φωνή για να συνεχίσουν μετά με κυρίως πιάτο τη συνείδηση.
Αυτό το σώμα είναι παράδεισος. Δεν πεθαίνει, δεν αντιδρά, μόνο σκέφτεται κι ο φόβος, το μίσος, η αηδία αναβλίζουν άφθονα προσφέρωντας τους το πιο θρεπτικό γεύμα για να δυναμώσουν και να μεταμορφωθούν σε δαιμόνια πλάσματα της νύχτας, ρουφώντας αχόρταγα κάθε σταγόνα ζωής. Τα νέα μαθεύτηκαν και κατέφθασαν νεοφερμένοι για να μοιραστούν τη λαγνεία.
Τους πείρε καιρό μέχρι να στραγγίξουν και την τελευταία σταγόνα ελπίδας, να μετατρέψουν αυτό το σώμα σε ένα άδειο κουφάρι και να μεταλλάξουν την ψυχή του σε μια μαύρη, υποχθώνια έρπουσα σκιά μα άξιζε τον κόπο.
Ένας τέλειος σύμαχος γεννήθηκε, έτοιμος να κατασπαράξει ψυχές σαν αυτή που ήταν κάποτε και να εκδηκηθεί για την χαμένη της ζωή όπως έκαναν και σ' εκείνη όταν άδικα κάποτε τους 'κλέψαν την ευτυχία.
Μα τώρα πια η λέξη αδικία είναι άγνωστη γι' αυτά γιατί μαζί της πέθανε και το συναίσθημα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-09-2011