Το τραγούδι του δράκου

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σκύψε μέσα σου κι άκου
τη φωνή του Ηφαίστου,
το τραγούδι του δράκου
τα κλωνιά, τις φωτιές του.
Σιγοκαίς, δεν το ξέρεις
σιγοκλαίς, θα το μάθεις.
Πού σε πάει, πού θα’ ρθεις
ο κρυφός μπουρλοτιέρης.

Ο δειλός εαυτός σου
μες στη στάχτη κυλιέται
κι όσο λέει «παραδώσου»
απ’ το άχτι κρατιέται.
Αχνοφέγγεις το βράδυ
αχνοσβήνεις πριν φέξει…
Πήγε τέσσερις, έξι
κι ο καπνός του σημάδι.

«Δεν τελειώσαμε ακόμα
είναι ο κόσμος δικός μου! »
Στο καμένο σου στρώμα
ειν’ το μνήμα του κόσμου.
Το ανοίγεις και πέφτεις
πέφτεις κι όλο αλλάζεις.
Και το δάκρυ που στάζεις
ένας νέος καθρέφτης.

Για κοιτάξου ψυχή μου!
Πώς αλλάξανε όλα;
γιατί οι λόγοι οι φτωχοί μου
να ηχούν σαν παρόλα;
Ένα ατέλειωτο ποίημα
λόγια, χάσμα και λέξεις!
Μήπως σου’ γινε έξις
να ‘σαι θύτης και θύμα;

Μια απάντηση ψάχνω
στο τρελό παραμύθι
Κι όσα γύρω μου φτιάχνω
μου τα κλέβει η λήθη.
Ξεχασμένο τραγούδι
στα κιτάπια του χρόνου.
Τώρα ο δράκος του πόνου
πότισε ένα λουλούδι.

Δες το ανθίζει και φτάνει
ως το βλέμμα εκείνου
που τηράει στο λιμάνι
τα φωτάκια που σβήνουν.
Μύρισε τη χαρά του
δίψασε το φιλί του.
Ειν’ οι σκέψεις καρποί του
και το φως τ’ άρωμά του.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-09-2011