Μάννα, συνειδητός εαυτός και το ένστικτο αυτο

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Μάννα, συνειδητός εαυτός και το ένστικτο αυτο</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Μάννα, συνειδητός εαυτός και το ένστικτο αυτο</b><p>Δημιουργός: Σωτήρης Τσιλ, <i>Σωτήρης Τσιλίκας</i><p><i> Η δυνατότητα Επιλογής απαραίτητος παράγοντας Πολιτισμού</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Το ισχυρότατο ένστικτο της μητρότητας και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης<br />
<br />
Οι ΝΑΖΙ μελετούν κατά το γνωστό μεθοδικό γερμανικό τρόπο, τις λειτουργίες του ανθρώπου. Ο κάθε Μέγγελε έχει στη διάθεσή του άφθονα πειραματόζωα για τη μελέτη του πόνου, της αισθητηριακής αποστέρησης, των ενστίκτων κλπ.<br />
<br />
Όμως τώρα, για τη μελέτη και την πειραματική απόδειξη του ισχυρότερου των ενστίκτων (της αυτοσυντήρησης) με αντιπαραβολή το ένστικτο της μητρότητος, χρειάζονται όχι έναν κρατούμενο, αλλά μια νεαρή πολίτη γυναίκα, από κάθε άποψη υγιή, μαζί με το λίγων μηνών υγιέστατο βρέφος της. Την επιλέγουν τελικά από τον κοινωνικό χώρο και της εξηγούν τον φαινομενικό λόγο του πειράματος. Θα έμενε σε μια σουίτα (θα λέγαμε σήμερα), μαζί με το παιδί της και θα είχε τα πάντα. Μια κάμερα της εποχής,  θα κατάγραφε τα συμβαίνοντα, ώστε να μελετήσουν οι επιστήμονες τη συμπεριφορά και τη διαντίδραση μητέρας― παιδιού, σε αυτές τις συνθήκες.<br />
<br />
Τον καιρό που υπήρχε η ανασφάλεια και η πείνα, η πρόταση για το πείραμα, θα θεωρούνταν λαχείο για πολλούς ανθρώπους εκείνη την εποχή.<br />
Οι ΝΑΖΙ επιστήμονες, αφήνουν την μητέρα να εγκλιματισθεί στον καινούργιο χώρο. Όταν θεώρησαν ότι η γυναίκα ένοιωθε πια ασφαλής, σαν στο σπίτι της και ότι ήταν ήδη σε πλήρη έκπτυξη το θαυμαστό ένστικτο της μητρότητας (Συμπεριφορά «Θέση – έκφραση»), θέτουν σε λειτουργία το πείραμα. <br />
Μέσα στο γάλα του παιδιού, ρίχνουν κάποιο φάρμακο, που προκαλεί κωλικούς. Όταν το παιδί αρχίζει να κλαίει, η μητέρα ανήσυχη, το παίρνει τρυφερά στην αγκαλιά της και προσπαθεί, αλλά ανεπιτυχώς να το ηρεμήσει. Το κουνά, το χαϊδεύει, αλλά εις μάτην. Η ώρα περνά, οι κωλικοί συνεχίζονται και οι κραυγές του βρέφους δεν λεν να σταματήσουν. Αντίθετα δυναμώνουν και γίνονται στριγκλιές. <br />
Η μητέρα αφού στην έκλυσή της για βοήθεια δεν παίρνει καμιά απάντηση, αφήνει το παιδί στο κρεβάτι, το ξαναπαίρνει και το ξανααφήνει. Κόβει βόλτες περιμένοντας τον από μηχανής θεό και το θαύμα που δεν έρχεται. Ξαναπαίρνει το παιδί που δεν λέει να σταματήσει. Το γοερό κλάμα του παιδιού που μετατρέπεται σε ουρλιαχτά και το μπλαβί του χρώμα, δείχνουν πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι το παιδί κινδυνεύει να πεθάνει. <br />
Το μητρικό ένστικτο είναι στην πλήρη λειτουργία του, αλλά σε πλαίσιο ανημπόριας της μητέρας. Όμως σιγά σιγά το ίδιο το παιδί γίνεται «πομπός επίθεσης» προς την μητέρα, που δεν αντέχει το να πεθάνει το παιδί της. Οι κραυγές συνεχίζονται, η μητέρα αλλόφρων τριγυρνά στο δωμάτιο, αναμαλλιασμένη, αναζητώντας τη λύση που δεν έρχεται. Οι κραυγές, της θυμίζουν ότι χάνει το παιδί της, που υπεραγαπά. Δεν αντέχει αυτές τις φωνές, αυτήν την συνθήκη. Τελικά με γουρλωμένα μάτια, παίρνει ένα μαξιλάρι και φράζει τις … στριγκλιές. Μετά όταν δεν ακούγεται πια τίποτε, αποσύρει το μαξιλάρι και κοιτά το άψυχο κορμάκι του παιδιού της. Ο χρόνος σταματά και αμέσως μετά ξαναρχίζει, με το ανατριχιαστικό γέλιο της μητέρας να κυριαρχεί, όταν έφυγε ο αυτόματος πιλότος και ξαναγύρισε ο συνειδητός εαυτός. Συνειδητοποιώντας, δεν άντεξε και τρελάθηκε (συμπεριφορά «Φυγή» δια της τρέλας).<br />
<br />
Συμπέρασμα: <br />
Ακόμα και το ισχυρότατο ένστικτο της μητρότητας, που συνεπάγεται και την αυτοθυσία, μπορεί να ακυρωθεί, όταν τεχνητά έρθει στο προσκήνιο ο αυτόματος πιλότος και ακυρωθεί ο συνειδητός εαυτός. <br />
Η γνώση αυτού του δεδομένου, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ανάλογα, τόσον από μια ευνομούμενη κοινωνία (προσοχή), όσον και από αντιανθρώπινες (φυσικά) εξουσίες.<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-09-2011</td><td valign=top></td></table><br />