στους ουρανούς πετώ

Δημιουργός: χρήστος

επανάληψη - μελοποιημένο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα σάβανα που δένανε σφιχτά τα ρήματά μου
απόψε τίναξα και να , το στόμα τι γεννά
ό, τι έκρυβα φανέρωσα κι είπα τα κρίματα μου
σ’ ένα φεγγάρι που ψηλά στον ουρανό πετά

και σαν να πλέω, να κολυμπώ στης αφθαρσίας τη στέρνα
που είναι γεμάτη αθάνατο κι απίκρατο νερό
το βέλος που με σκότωνε το τράβηξα απ’ τη φτέρνα
κι είπα : μπροστά μου έχω καιρό να ζήσω, και μπορώ

Κι είπα φεγγάρι φέξε μου, κι αυγή χρωμάτισε με
Και θάλασσα υποδέξου με, καΐκι γιορτερό
απ’ ό, τι μέσα βάραινε έλα λευτέρωσέ με
Μάθε με πώς να κυβερνώ, τον που περνά καιρό

Τη νεκρική που με έντυνε σιγή απόψε σπάω
Και σαν να γλίτωσε θαρρείς απ’ το σκοτάδι ο νους
Κι ενώ για αιώνες έμενα εδώ, γι αλλού κινάω
Κι εκεί που λούφαζα στη γη , πετώ στους ουρανούς

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-09-2011