Ποιος; ( Νιόβη )

Δημιουργός: Μολυβένιος Στρατιώτης, Δημήτρης Χρ. Κεσανλής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με το άναμμα του τσιγάρου χρωματίζονται τα μάτια με χρώμα πορφυρό. Κατακαιομένη βάτος και η σκέψη, σιγοντάρει τις πύρινες ώρες. Ριγώ στην κόψη του Χρόνου. Τόλμησα να τον κλέψω παίζοντας με παραχαραγμένα ζάρια, μα έπεσα σε ποιο μεγάλο πότη. Μόνο για λύπηση είναι τώρα το τσακισμένο μου κορμί. Έρπουν οι μέρες ως έναν μαρτυρικό θάνατο και ακολουθεί η δήθεν αέναη ψυχή. Μάζεψα λοιπόν τα λιωμένα φτερά μου και αφού ξεδιάλεξα τα πούπουλα, έκανα μαξιλάρι. Ακούμπησα το ραγισμένο μου κρανίο και περίμενα τη Νιόβη να έρθει να κλάψει δίπλα μου. Να μου πει για το χαμό των δεκατεσσάρων τέκνων της που με δόλο φόνευσε η Λητώ. Εμένα όμως στο τέλος ποιος θα με λυτρώσει; Ποιος θα με κάνει πέτρα;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-09-2011