Τα χαμένα τα φεγγάρια μη μετράς

Δημιουργός: Πάρης Ελένανθος

Μακάρι να βρεθεί κάποιος-α να το μελοποιήσει,χωρίς να εννοώ φυσικά ότι πρόκειται για κάνα αριστούργημα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ιστορίες λέγαμ'ένα βράδυ κάτω από μια κληματαριά
ένα φεγγάρι σηκώθηκες και μου'δειξες
κι είπες .

Πώς χάνεται μια φεγγαροβραδιά
αφού'να φεγγάρι δείχνει το δρόμο;
Κι απαντάς >.

Ακούγονται δάκρυα και κυλάνε σιωπές,
σφίχτηκε πάλι η καρδιά μου,
κάτι μου'ρθε να σου πω μα δεν ξέρω αν το θες.

Τα χαμένα τα φεγγάρια δεν είν'όσα τ'αστέρια,
όσο κι αν κάτσεις να λογάς
δε θα σου βγούνε τα τευτέρια,
μην κλαίς άλλο γι'αγάπες που'γιναν καρτέρια
και στις σιωπές εσύ ν'ανάβεις γέλια,
μια συμβουλή μονάχα να κρατάς,
τα κερδισμένα τα φεγγάρια είν'το σύμπαν,
κάτι τρελοί ονειροπόλοι σαν κι εμένα το είπαν.

Γυρνάω και κοιτάζω μέσα στην αυλή
μήπως σου'φυγε το κλάμα
μα ούτε μάτια ούτε ψυχή.

Τη μνήμη μου για λίγα τραγούδια του τριζονιού εξερευνώ
και τότε όλα γίνονται καθαρά,
ξέχασα ότι'σαι αλλού και νόημα δεν έχει πια να σε ζητώ.

Μα δε θα καταφέρω απόψε να ησυχάσω,
πρέπει αυτό που μόλις σκέφτηκα
κάτω απ'τα μαλλάκια σου να φτάσω.

Δεν ξέρω όμως πώς να'ρθω'κεί που κοιμάσαι,
μες στη δροσιά και τους ψίθυρους της νύχτας
παραδομένη στη μελαγχολία θα'σαι.

Νυχτοπούλι,κάνε μου μια χάρη κι έλα εδώ,
κάτσε δίπλα μου και μάθε απ'έξω λίγα λόγια
και στείλ'τα απόψε στ'όνειρο που κάνει κορίτσι διαλεχτό.

Τα χαμένα τα φεγγάρια δεν είν'όσα τ'αστέρια,
όσο κι αν κάτσεις να λογάς
δε θα σου βγούνε τα τευτέρια,
μην κλαίς άλλο γι'αγάπες που'γιναν καρτέρια
και στις σιωπές εσύ ν'ανάβεις γέλια,
μια συμβουλή μονάχα να κρατάς,
τα κερδισμένα τα φεγγάρια είν'το σύμπαν,
κάτι τρελοί ονειροπόλοι σαν κι εμένα το είπαν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-09-2011