Καποτε Η Αγαπη

Δημιουργός: ΜΑΡΙΝΑ -ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάποτε ερωτεύονται τα βέλη
Και ο φτερωτός Θεός που κρατά το τόξο
Καθώς δακρύζει μπρος στην ομορφιά των κούρων
Η Αφροδίτη
Και ο ήλιος
Θαυμάζει τη λάμψη του φεγγαριού.

Φορές διψάει ο ποταμός
Και νιώθει αδύναμος ο βράχος
Καθώς ερωτευμένες ψυχές
Φοβούνται το χορό της γύρης
Και ο πεινασμένος για δράση νους
Στα όνειρα χορταίνει την κοιλιά του

Στιγμές φοβάται το φως η αστραπή
Και στο νερό τρομάζουν οι νεφέλες
Καθώς παλλόμενες ψυχές
Γυρεύουν τις κενές ώρες
Απάνω τους να γραπωθούν
Μην τύχει και πεθάνουν ζώντας.

Κι ένα παιδί, τάχα μικρό
κάνει πως δεν ξέρει,
φοβάται την αθωότητά του
γιατί είναι βαριά σαν την αλήθεια
σκύβει με αγάπη πάνω στο
μεσαιωνικό μας σκοταδισμό
γιατί είναι φωτεινό σαν την αλήθεια.

Διδάσκει το παιδί δασκάλους…
Και τι τους μαθαίνει;
Ίσως το παραμύθι μιας παλιάς αγάπης
Που κυνηγήσαμε με τον αθώο μας φανό
Μα σώθηκε το φως
Πριν πέσει σε πρόσωπο αγαπημένο.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-09-2011