Η Κοινωνία σε Κατάθλιψη και Αυτοκτονικότητα Δημιουργός: Σωτήρης Τσιλ, Σωτήρης Τσιλίκας ΑΠΩΛΕΙΑ - ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ- ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΌΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Σωτήρης Τσιλ
Κατάθλιψη – απόπειρα αυτοκτονίας – Κοινωνία
Κατάθλιψη είναι ένα ψυχιατρικό σύνδρομο, που χαρακτηρίζεται -μεταξύ άλλων - από την υπερβολική σε ποσότητα και διάρκεια θλίψη.
Θλίψη είναι μία φυσιολογική και αναμενόμενη συναισθηματική αντίδραση απέναντι στην απώλεια.
Η αυτοκτονία και η απόπειρα αυτοκτονίας, είναι το αποτέλεσμα αυτοκτονικής συμπεριφοράς ( Συμπεριφορά «Επίθεση»).
Έχουν ως βασική αιτία την Απώλεια και την αδυναμία διαχείρισης - χρησιμοποίησης ευπροσαρμοστικών αμυντικών μηχανισμών. Καταρρέουν υπάρχοντες μηχανισμοί ή εμφανίζονται δυσπροσαρμοστικοί μηχανισμοί του ΄΄Εγώ΄΄.
Η αυτοκτονιακή συμπεριφορά ανήκει στη Συμπεριφορά ΄΄Επίθεση΄΄, που αποτελεί αμυντική - προστατευτική συμπεριφορά. Αυτό που επιχειρείται να προστατευθεί είναι το ΄΄Εγώ είμαι στον κόσμο΄΄. Η επιθετικότητα στρέφεται ενάντια στον βιούμενο ακυρωμένο, μη ικανό - ανάξιο για τις περιστάσεις Εαυτό.
Αυτό που δεν αντέχεται είναι το αρνητικό αφόρητο συναίσθημα και η κατάσταση αδιεξόδου.
Η συστηματοποιημένη δράση του θεραπευτή και οι λειτουργίες των δομών της κοινωνίας, είναι οι απαραίτητοι παράγοντες για το όλο έργο θεραπείας και ιδίως της πρόληψης.
Σημείωση «θησαυρός»:
Στην κατάθλιψη, πάντα προηγείται μια απώλεια.
Λχ Απώλεια. Προσφιλών προσώπων, σημαντικών προσωπικών αντικειμένων, υγείας, μέλους του σώματος, ελπίδων, προσδοκιών, αξιοπρέπειας, εισοδήματος κλπ. Όπως είναι αυτονόητο, η ύπαρξη ή μη ελπίδας, είναι ο σημαντικότετος παράγοντας στην όλη κατάσταση.
Κοινωνία και Κατάθλιψη
Προσοχή! Εκτός της κατάθλιψης και της αυτοκτονιακής κατάστασης στο άτομο, υπάρχει και η κατάθλιψη – αυτοκτονιακή κατάσταση στον συνολικό οργανισμό ομάδας ατόμων, αλλά και γενικότερα συγκεκριμένης κοινωνίας.
Όταν μια ομάδα έχει και θρηνεί απώλειες (ασφάλειας και αίσθηση ανασφάλειας, οικονομικά, κοινωνικά, εθνικά, απώλεια εργασίας, απώλεια ελπίδας κλπ), αν δεν ξεπερασθεί το πένθος και δεν επανέλθει η ελπίδα, τότε μπορεί να εμφανισθεί επιπλοκή με κατάθλιψη, ίσως και αυτοκτονιακή κατάσταση, με παραίτηση ή αντίθετα αυτοεπιθετικότητα. Ακόμα μπορεί να εμφανισθεί έκφραση εκτόνωση της επιθετικότητας προς άλλους, με συνέπεια την αύξηση του κοινού εγκλήματος, το μουτζούρωμα τοίχων, μνημείων, έως την κοινωνική αναταραχή.
Τότε την ομάδα την εκπροσωπούν και την εκφράζουν –για λογαριασμό της- ευαίσθητα μέλη της, που σαν αισθητήρες δείχνουν τις ανιχνευόμενες παραμέτρους. Προσοχή! Οι ιθύνοντες νόες στην κοινωνία χρειάζεται να προσέχουν τους αισθητήρες αυτούς, αν θέλουν να λένε ότι νοιάζονται για την κοινωνία. Εδώ δεν χρειάζεται η ελεημοσύνη, ούτε η βία. Αντίθετα χρειάζεται σεβασμός και μέριμνα για τα άτομα αυτά, που παίζουν το ρόλο του ανιχνευτήρα. Χρειάζεται να αντιμετωπίζονται όπως τα σεισμολογικά μηχανήματα από τους σεισμολόγους.
Επισημαίνουμε ότι η διάγνωση της κατάθλιψης, μεταξύ άλλων, στηρίζεται στην ανίχνευση:
α. Του είδους της διάθεσης
β. Στις εμφανιζόμενες ιδέες και
γ. Στην συμπεριφορά «Φυγή-αποφυγή» (απόσυρση) και στη συμπεριφορά «Επίθεση» (ετερο και αυτοκαταστροφικές δράσεις).
δ. Στο θέμα της ελπίδας.
Σε σχέση με τα ανωτέρω, σε μια κοινωνία, είναι πολύ σημαντικό, όχι απλώς να επισημαίνονται, αλλά να ανιχνεύεται κατά τον επιστημονικό τρόπο, εντελώς συνειδητά:
Το τρέχον ψυχολογικό κλίμα (θετικό, αρνητικό, η ελπίδα)
Οι τρέχουσες ιδέες (κοινή γνώμη) και
Οι εμφανιζόμενες συμπεριφορές
Από ποιους μπορεί και είναι απαραίτητο να γίνεται αυτό;
Από τους δημοσιογράφους (το κάνουν καλώς ή κακώς έτσι κι αλλιώς), τους κυβερνώντες, τους ειδικούς και τον ενεργό πολίτη.
Επομένως, αν σε μια κοινωνία εμφανισθούν:
α. Πεσμένο ψυχολογικό κλίμα, με αισθήματα οργής, απογοήτευση, απαισιοδοξία, έλλειψη ελπίδας, ανασφάλεια, χωρίς κινητοποιήσεις.
β. Ιδέες ενοχής, αναξιότητας («εμείς φταίμε που συνέβησαν αυτά», «μαζί τα φάγαμε», «είμαστε άχρηστοι, δεν αξίζουμε τίποτα, βούρδουλας που μας χρειάζεται…»).
γ. Έγκλειση στον εαυτό, απόσυρση, γενικά φυγές, ή έκφραση του θυμού με αυτοκαταστροφικές δράσεις (πέρασμα στην πράξη με αυτοκτονικές ενέργειες).
δ. Ετεροκαταστροφικές δράσεις ― βαρβαρότητες – ετεροκτονία (φόνος) (πέρασμα στην πράξη με στοχοποιήσεις με θανατερή ενέργεια, ατόμων, αντικειμένων, καταστάσεων).
Τότε η κοινωνία πάσχει από κατάθλιψη και μπορεί ως αναφέρθηκε πράγματι να φθάσει στην παραίτηση ή και να ... αυτοκτονήσει.
Εδώ προσοχή.
Την αυτοκτονία της πιθανόν να την επιθυμούν και να την ενισχύουν διάφοροι. Όμως οι συνειδητοί ταγοί της νόμιμης εξουσίας και όλοι οι συνειδητοποιημένοι πολίτες, ούτε βέβαια την επιδιώκουν, ούτε την εύχονται, αλλά αντίθετα με ειδική γνώση απαραίτητα, χρειάζεται να φροντίζουν :
α. Να προστατεύσουν την κοινωνία που βρίσκεται σε κατάσταση επικινδυνότητας.
β. Να συμβάλλουν στη θεραπεία της, έχοντας οι ίδιοι συμπεριφορά «Θέση – έκφραση».
γ. Με τη θετική τους στάση – συμπεριφορά, να αναθερμαίνουν την ελπίδα.
δ. Η θεραπεία της Κατάθλιψης στην Κοινωνία, χρειάζεται να είναι όχι συμπτωματική, αλλά πάντα αιτιολογική.
ε. Να φροντίζουν για το σημαντικότερο όλων των ενεργειών, που αποτελεί την … Πρόληψη.
Σημείωση: Ανθρωπος και περιβάλλον αλληλοεπηρεάζονται, αφού συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους και εν τέλει συναποτελούν μία ενιαία οντότητα.
Η ύπαρξη επιθετικότητας φέρνει επιθετικότητα, ενώ η έλλειψη επιθετικότητας προάγει γενικά τις ανθρώπινες σχέσεις.
[B][/B][B][/B][U] Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-09-2011 | |