Το πορφυρό χρώμα του έρωτα

Δημιουργός: Τρυγητής

και χιλιάδες χρόνια να περάσουν εγώ θα είμαι εδώ να σου τραγουδώ μαζί με τα στοιχιά του ουρανού

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποιός φωνάζει μες στην νύκτα ετούτη,
ποιός ανοίγεται με την σχεδία μεσοπέλαγα;
Είμαι εγώ ο ξορισμένος από το
άρωμα της αγάπη σου
την νύχτα όπως σε φέγγει τραγουδώντας.
Ποιος μοιράζει τις σιωπές του στον άνεμο και
ποιός κείτεται στην αμμουδιά;
Είμαι εγώ ο ναυαγός των πιο απροσδόκητων
ονείρων σου.
Αγρίμι στα βράχια του ουρανού
ισορροπώ και έρχομαι σε εσένα.
Ταξιδεύω στα βουνά της λησμονιάς
με μια κάπα
και ένα εξαπτέρυγο.
Ή και οι δυο μαζί ή κανένας.
Μέσα στα χέρια μας θα ρίξω δυο κοχύλια
και πορφύρα θα φτιάξω για το φόρεμα σου.
Το κόκκινο της φωτιάς και το γαλάζιο
του άνεμου θα προσφέρω στα πόδια σου
και χιλιάδες ύστερα χρόνοι
θα σε βρούνε
να ταξιδεύεις στα αστέρια.
Μέτρα τα
κάνε τα μικρούς αριθμούς
και φτιάξε με αυτά την εξίσωση του σύμπαντος.
Και όταν αφήσεις τα μαλλιά σου ξέπλεκα
ξέπλυνε τα στης βροχής το πρώτο πέρασμα
Μείνε κοντά μου αγάπη μου
ως το τέλος των αιώνων,
μέχρι οι άνθρωποι να γυρέψουν τον έρωτα.
Τραγούδια στην θάλασσα και στις στεριές
τραγούδια στην άβυσσο και στον ουρανό
όλα για εμάς
όλα για εσένα
με τα μαύρα μάτια
και τα καστανά μαλλιά
με το κορμί σμιλεμένο από τον Φειδία
και το βλέμμα της Μαγδαληνής
Άσε με να σε αγγίξω
και τότε κήποι ολάνθιστοι θα
γίνουν τα χέρια μου
και δυο μικρά παιδιά θα ζήσουν στα μάτια σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-09-2011