Πεντάγραμμο σιωπής

Δημιουργός: vero_, Βερόνικα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε ένα πεντάγραμμο δώσαμε αξία βάζοντας ήχο μες τη σιωπή.
Μέσ’ απ’ τον πόθο υπήρξε θυσία, μα πόσο ευάλωτη να’ ναι η στιγμή;
Και κάθε μας δάκρυ που ξέρει να γράφει, ξέρει ν’ ανοίγ’ ή να κλείνει πληγές.
Ακόμα, σε κάθε μικρό σκαλοπάτι, σκοντάφτει και βλέπει εικόνες θολές.

Αδύνατες σκέψεις σ’ εν’ άδειο παγκάκι, χαράχτηκαν κι έμειναν πάντα εκεί.
Λόγια κουβάρια σε κρύο ρυάκι, κυλήσανε πέραν απ’ τη λογική.
Ήχος ξενύχτι, του σκότους αυλαίες, υπάρχει και στη πιο μικρή βιοπάλη.
Αμέτρητοι στίχοι και παύσεις μικρές, στο μέσα μου μπήκαν μα βγήκαν και πάλι.

Έγινε ανάσα μου πλέον η ζωή σου, αποσπερίτης που φέγγει τη γη.
Όμως κανείς μέσα στη λογική σου ποτέ του δεν τόλμησε να υποταχθεί.
Κρύα ατμόσφαιρά να τη θερμάνω, πλέον ανήμπορο να το σκεφτώ
Μα είμαι λουσμένη από πάνω ως κάτω, απ’ το κορμί σου για να στηριχτώ.

Μες τη σιωπή μας βάλαμε στίχους, μα το πεντάγραμμο πλέον αδειανό.
Έρημους κι ερωτικούς τόσους χτύπους μείωσε κάθε πικρό σκηνικό.
Δεν θέλω ούτε προσπάθεια να κάνω, τάχα να φύγω κι εμένα να βρω.
Το ξέρω, μαζί σου πως ζω ότι χάνω, μα όπως και να’ χει θα μείνω εδώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-09-2011