τα λόγια του παιδιού

Δημιουργός: ΜΑΡΙΝΑ -ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάθε φορά που προσπαθούσα
Να αγγίξω το σκοτάδι
Αυτό γλιστρούσε απαλά
Σαν να ‘τανε μετάξι
Και σαν να υπάκουγε σε μια προπατορική εντολή:
Γενηθήτω φως!

Και κάθε φορά που πηδούσα
Από ψηλά στο χώμα να κατέβω
Φύτρωναν στη πλάτη μου
Δυο κάτασπρα φτερά
Και με γυρνούσαν στο αλαλάζον φως.

Μα ξάφνου κάποιος σαν να με τράβηξε…
Σαν να φύτεψε στη κοιλιά μου ένα σκοινί
Και σαν κουνώντας το να με κατέβαζε
Από τα όμορφα τα χάη του δικού μου κόσμου,
Σαν να 'μουν ένας ψύχινος χαρταετός.

Ήρθα ταξιδιώτης από άλλο κόσμο
Ντυμένος στο σαρκίο μου
Που νόμιζες δικό σου,
Ένα κομμάτι από τη σάρκα σου…

Τι κι αν εσύ όνειρο μονάχα το νόμιζες;
Τι κι αν δεν καταλάβαινες
Τη γλώσσα που μιλούσα;
Πριν στο στόμα μου φυτέψεις μία γλώσσα
Ήδη ήξερα από νοήματα και φθόγγους.

Ήρθα σαν έκπτωτος
Διανύοντας χιλιάδες έτη κοσμικού φωτός
Καβάλα ήρθα σε μια αστραπή
Ακόμη απορώ πώς να φυτεύτηκα στη μήτρα σου.

Σαν βγήκα από τη φωτεινή σου μήτρα
Που χρόνια τη νόμιζες για σκοτεινή και άβολη
Ένα μονάχα πράγμα αναγνώρισα
Στο βόμβο των άγνωστων ήχων
Τη κρυστάλλινη νότα του βογκητού σου

Αλλά αυτό μάνα
Που έσβησε την νοσταλγία του ουρανού
Και μου ‘δωσε ταυτότητα σε τούτο δω τον κόσμο
Ήταν το δάκρυ που είδα στα μάτια σου
Σαν με κράτησες κατάκοπη στην αγκαλιά σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-09-2011