Κακό Σατυρικό Κειμενάκι

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Κακό Σατυρικό Κειμενάκι</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Κακό Σατυρικό Κειμενάκι</b><p>Δημιουργός: artemis dimitriou, <i>Μαριλένα</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ<br />
<br />
Επί της ουσίας βαδίζουν τα τεκταινόμενα και τα ευκόλως εννοούμενα σ’ αυτόν τον φανερά  ταλαιπωρημένο τόπο… ο μεσαίωνας καραδοκεί πίσω από τις μάντρες των υπουργείων και των βουλευτικών μεγάρων… <br />
Η μόρφωση ετοιμάζεται ν’ αυτοκτονήσει ή ακόμα καλύτερα, «να την αυτοκτονήσουν». <br />
Κάποτε τον μορφωμένο, τον λόγιο , τον φιλόσοφο εκείνον που είχε στο σπίτι του βιβλία τον καίγανε για μάγο… μια λοιπόν και τώρα πια έχουμε γίνει ποιο πολιτισμένοι και δεν μπορούμε να καίμε τους ανθρώπους για μάγους είπαμε να «κάψουμε» την παιδεία μια και καλή… Ο αναλφαβητισμός είναι το μέλλον της ανθρωπότητας! … <br />
Τα χρέη τρέχουν και μάταια ελπίζουμε να σκοντάψουν κάπου μήπως τσακιστούν εκείνα πρώτα πριν βγούμε εμείς εντελώς knockout. Τόσα που είναι δεν τα προλαβαίνει ούτε ο Κεντέρης μαζί με τα αναβολικά (ποσό μάλλον εμείς οι κοινοί θνητοί και εκ πεποιθήσεως αργοκίνητοι).<br />
«Άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις!!!» όπως έλεγε και η Μίτση Κωνσταντάρα στην ταινία…  <br />
Τι ζήτησε πια κι αυτή η χώρα για να είναι καλά; Ένα ταίρι με «λεφτά» αισθήματα να θρέψει τα «παιδιά» της. Για να εξακολουθούν να μπορούν οι κυβερνήσεις, που μας προκαθορίζουν τα εξωτερικά, να τρώνε με χρυσά κουτάλια… Ρε παιδιά, αφήστε κανένα τσιγκάκι και μας!!! <br />
Ο πληθωρισμός μας κυνηγάει. Οι τιμές αυξάνονται απ’ όλες τις πλευρές ζήτησης και προσφοράς. Η αγοραστική δύναμη του χρήματος πάει κατά διαβόλου, εμείς βράζουμε πρώτο καζάνι πίστα και το γιοφύρι που έπαψε να είναι πια της Άρτας αλλά έγινε παγκόσμιο εξακολουθεί ολημερίς να χτίζεται και το βράδυ να γκρεμιέται.<br />
Μην ανησυχείτε όμως… 11 χρόνια μόνο έχουν περάσει από τα 100… Ο αιώνας συνεχίζεται. Λίίίίίίίίίγο υπομονή μονάχα. Ο γάιδαρος φαγώθηκε. Τι ψυχή έχει η φούντα της ουράς;<br />
«πολλές τρίχες» θα πει ο ανυπόμονος, αλλά το αποτέλεσμα είναι αυτό που κάνει τη διαφορά… Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει ούτε διαφορά ούτε και αποτέλεσμα….<br />
Αισίως βαδίζουμε σε γραμμές, τεθλασμένες, ανακάμπτουσες, διακεκομμένες σε τεντωμένα σχοινιά που ξεφτίζουν μα δεν σπάνε ποτέ, γιατί ως γνωστών, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά… <br />
Η δόξα, αν δεν απατώμαι μάλλον κατά τη Δράμα πέφτει… Δράμα τα πράγματα εν ολίγοις… Ούτε δόξα ούτε τιμές. Μόνο δράμα διακρίνω στον ορίζοντα… <br />
Όμως, τώρα που το σκέφτομαι με λίγο πιο καθαρό μυαλό από πριν, πιστεύω ότι τελικά υπάρχει λύση τουλάχιστον για την εισφορά των ακινήτων!!<br />
Και ναι λοιπόν, η λύση είναι να ξεκινήσουμε δυναμικά όμως, να χτίζουμε ναούς αντί για σπίτια. Η λύση είναι πρακτική:<br />
1ον  αποφεύγετε τη φορολογία (μια και ο Θεός είναι υπέρ άνω χρημάτων)<br />
2ον θα έχετε μια εξασφαλισμένη πρωτοκλασσάτη θέση στον παράδεισο…<br />
Πολύ σημαντικό! Διότι εάν ενθυμήστε, στο μεσαίωνα το πλήρωνε χρυσό ο αμαρτωλός το συγχωροχάρτι και τι ήταν; Ένα παλιόχαρτο που έλεγε ότι είναι καλώς άνθρωπος και όσα αμαρτήματα και να διαπράξει στο εξής θα έχει first class traveling set για τον παράδεισο. Τώρα το χαρτί έγινε ακίνητο, αλλά δε βαριέσαι η λογική ίδια παραμένει.     <br />
Το βασικό πρόβλημα, είναι που θα βρεθεί το κεφάλαιο για κάτι τέτοιο, μια και ακόμα και την τσίχλα που θα αγοράζουμε από δω και στο εξής θα  πρέπει να τη δηλώνουμε στην εφορία, άσχετα ότι θα τη μασήσουμε λίγο και θα τη φτύσουμε μόλις φύγει η γεύση της. (Κάπως έτσι μας φτύνουν κι εμάς ενίοτε…) <br />
Θυμάμαι κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 90 μια διαφήμιση του υπουργείου οικονομικών σχετικά με την πάταξη της φοροδιαφυγής με την γνωστή ατάκα: «Αγαπάς την Ελλάδα; Απόδειξη». Ε, να λοιπόν που μετά από 21 χρόνια ο «εφιάλτης», για να μην πω τίποτα άλλο επιστρέφει! Απόδειξη για τα πάντα λοιπόν. Ακόμα και για την τσίχλα που πήρες από το περίπτερο!... ότι κι αν κάνεις θα πρέπει να το δηλώνεις… <br />
-	Κύριε υπουργέ, μπορώ να πάω στην τουαλέτα; Η ώρα είναι 12.41 μμ. 12.45 μμ. θα είμαι πίσω! <br />
-	Όχι! Αποσπάσαι από τη δουλεία σου και ο χρόνος είναι χρήμα και το χρήμα σου χρειάζεται για να αποπληρωθεί το χρέος της χώρας που με θρέφει και βοηθάει την κοιλιά μου να αυξάνεται, τα οπίσθια μου να αυξάνονται κι αυτά, (χμ… τώρα που το σκέφτομαι πρέπει να μου αγοράσεις καινούρια καρέκλα πιο ανατομική γιατί έχω πάρει μερικά ακόμη κιλά… Πόσο ν’ αντέξει πια κι αυτή! Πριν δυο μήνες μου την είχες αγοράσει… ) γι αυτό είλωτα δούλευε όσο είσαι προνομιούχος ακόμη κι έχεις τη δουλειά σου, γιατί δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει αύριο. Φαντάσου σκλάβε ότι άλλοι είναι άνεργοι, άποροι με όλα τα στερητικά μαζί και εν τούτοις φορολογούνται κανονικά. Από πού και ως πού μου ζητάς τουαλέτα και μάλιστα να λείψεις 4 ολόκληρα λεπτά!!  Απορρίπτεται το αίτημα!<br />
-	Μα, κύριε υπουργέ ο κόσμος πεθαίνει. Δεν αντέχει πια…<br />
-	Μα αν δεν πεθάνετε εσείς πως θα ζήσουμε εμείς;<br />
Κάπως έτσι φαντάζομαι ένα διάλογο ανάμεσα στον υπουργό, και σ’ έναν κοινό θνητό πολίτη (εάν ήταν εφικτή φυσικά)<br />
Γιατί τρώγοντας ο Έλληνας υπουργός – πρωθυπουργός και τα δέοντα, θα φάει και ο Αμερικάνος κι ο Γερμανός και ο Εβραίος και όσοι εμπλέκονται στο «τρυπάκι» του παγκόσμιου φαγάνα. Υπομονή… τα πρώτα εκατό είναι δύσκολα… Τα έντεκα είδη πέρασαν… είπαμε… η φούντα της ουράς έμεινε μόνο 89 σωτήρια έτη! Όσο για τη φούντα της ουράς, μην ακούσω κανέναν να διαμαρτύρεται, όποιος έχει πρόβλημά περί του ισχύοντος καθεστώτος παρακαλείτε να φτύνει τις τρίχες. Ευχαριστώ εκ του υπουργείου… <br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-09-2011</td><td valign=top></td></table><br />