Επιθετικότητα Λατρεία Βίας Δημιουργός: Σωτήρης Τσιλ, Σωτήρης Τσιλίκας Ο φόβος είναι το εργαλείο ποδηγέτησης ανθρώπων και συνειδήσεων. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
Σχολείο και επιθετικότητα
Το παιδί ενστικτώδικα, καθοδηγούμενο και πειραματιζόμενο συνειδητά, προσπαθεί να «βρει» την ταυτότητά του και τον υπαρξιακό του χώρο. Υπενθυμίζεται ότι το παιδί είναι σύμπλοκο βιοψυχοκοινωνικό όν που βρίσκεται κινείται και υπάρχει στο αντίστοιχο σύμπλοκο βιοψυχοκοινωνικό περιβάλλον, με το οποίο διαντιδρά συνεχώς και με το οποίο συναποτελεί αδιάσπαστη ενότητα. Ανάλογα με τον χαρακτηρολογικό του εξοπλισμό και τις επιδράσεις που έχει δεχθεί αναπτυσσόμενο, από τους γονείς και το γενικότερο μέχρι τότε περιβάλλον του, βιώνει τον εαυτό και τον κυμαινόμενο υπαρξιακό του χώρο. Αυτά επίσης λαμβάνουν χώρα γενικά στο σχολείο και επί πλέον στις αναφυόμενες ομάδες συνομιλήκων κατά την εφηβεία, στα πλαίσια διαδικασιών (διαντίδραση ατόμου – περιβάλλοντος), αναφορικά με τις εξελισσόμενες βασικές στάσεις και βασικές συμπεριφορές.
Το σχολείο αποτελεί κοινωνικό χώρο. Κατ΄αρχήν εκεί, το διαμορφούμενο συναισθηματικό κλίμα και η τοπική συνοδός κοινή γνώμη μπορεί να χρωματίζονται δημοκρατικά ή αντίθετα φασιστικά, με οποιονδήποτε χρωματισμό και απόχρωση και με όλες τις παρελκόμενες συνέπειες. Όπως ο κάθε χώρος, έτσι και το σχολείο προσδιορίζει κατά τον όποιο βαθμό συμπεριφορές, για διδάσκοντες και μαθητές. Εξ αντικειμένου, ευνοούνται οι συνεργατικές εκδηλώσεις (Συμπεριφορά «Θέση – έκφραση»), αλλά συνυπάρχουν και όλες οι άμυντικές συμπεριφορές («Επίθεση», «Φυγή – αποφυγή», «Απολογία»). Αύξηση της Συμπεριφοράς «Επίθεση» μπορεί να εμφανισθεί για πολλούς και διάφορους λόγους, που συνοψίζονται κατ’ ουσίαν στον εξής ένα: Ύπαρξη σχετικής ασφάλειας ή ανασφάλειας, που απορρέει από τους ίδιους ή από τον «χώρο». Θηριώδη σε μέγεθος κτιριακά συγκροτήματα όπου «χάνεται» ο μαθητής, ευνοούν την εμφάνιση ανασφάλειας και επακόλουθης άμυνας και αναφύονται επιθετικές συμπεριφορές (καθαρά αμυντικές ή αντίθετα κατακτιτικές). Η αίσθηση της έλλειψης του επιθυμητού προστατευτικού ελέγχου, η αίσθηση ότι ο μαθητής είναι παρατημένος και χρειάζεται να υπερασπισθεί μόνος του τον εαυτό του, επιτρέπει την εμφάνιση τόσον αμυντικών συμπεριφορών («Επίθεση», «Φυγή – αποφυγή», «Απολογία»), όσον και ιδιαίτερα της αμυντικής κατακτητικής Συμπεριφοράς «Επίθεση»,. Αυτό γίνεται στο πλαίσιο της προσπάθειας για αύξηση της υπαρξιακής καταξίωσης ήδη ακυρωμένων παιδιών στο οικογενειακό περιβάλλον, με διαταραχή της ενδοοικογενειακής ισορροπίας και αρνητικού «Σημείου αναφοράς» εκεί. Άλλοι επιπρόσθετοι παράγοντες, όπως η αύξηση του αριθμού των μαθητών και η ελάττωση του ζωτικού χώρου, η τόνωση της «παπαγαλίας» και η απαξίωση της δημιουργικότητας, η τυχόν αυτοαπαξίωση των διδασκόντων, η μη τόνωση αρχών εναρμονισμένων μεταξύ τους, στα πλαίσια της λογικής και της πραγματικότητας, η ελάττωση της τόνωσης της ατομικότητας (του προσώπου) και η αντίστοιχη αύξηση της μαζικότητας και της απροσωπίας, η ελάττωση του νοιαξίματος στην πράξη των γονέων, ανυπαρξία νοιαξίματος των διδασκόντων προς τους μαθητές κλπ. Αν οι γονείς «πετάξουν» στο σχολείο το παιδί (λχ εσώκλειστοι μαθητές), τότε συμπεριφορές άμυνας λχ Επίθεσης, εύκολα βγαίνουν στο προσκήνιο. Βλ. το μυθιστόρημα «Τα παιδικά (μαθητικά) χρόνα του Τομ Μπράουν».
Η Λατρεία της βίας
Μπορεί να μείνουμε έκπληκτοι με το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που λατρεύουν τη βία. Βλέπουμε έφηβους που γίνονται ένθερμοι θιασώτες της, και ενήλικες να μετέχουν φανατικά σε καταστάσεις βίας.
Η εξήγηση αυτού του πολύπλοκου φαινομένου είναι τελικά πολύ … απλή. Οι έφηβοι αυτοί, οι νεαροί ενήλικες αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας άτομα, όταν είναι με τη μεριά της βίας, δηλαδή της δύναμης, νοιώθουν και αυτοί αρκετά δυνατοί. Έτσι βιώνουν τον εαυτό τους ως δυνατό και νοιώθουν να υπάρχουν μέσω των καταστάσεων βίας (Χουλιγκανισμός, Συμμορίες, Σατανισμός, Ρατσιστικές Οργανώσεις, Φασισμός και Δικτατορίες όλων των αποχρώσεων).
Οι άνθρωποι αυτοί γενικά έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. Διότι προφανώς ένοιωσαν κατ΄ αρχήν πάνω τους άμεσα ή έμμεσα για λογαριασμό άλλου, την επίδραση της βίας, του «ευνουχισμού» και της απαξίωσης.
Σημείωση: Πολλά εγκλήματα έχουν ως βάση τους τη διαστροφή του σεξουαλικού ενστίκτου.
Στη συνέχεια, στην ψυχή τους, προστατευτικά, έλαβε χώρα το φαινόμενο «Ταύτιση με τον δυνατό επιτιθέμενο». Έτσι απέκτησαν την αίσθηση ότι με την ταύτιση έγιναν οι ίδιοι δυνατοί, εκχωρώντας την συνειδητή βούλησή τους (υπήκοοι) στον αρχηγό ή την Οργάνωση με τις ιδέες της. Ακόμα γλυτώνουν ίσως και το ενδεχόμενο να γίνουν οι ίδιοι θύματα.
Μερικές υπενθυμήσεις:
Η Επιθετικότητα είναι:
- Είτε σαφώς αμυντική (προστατευτική) κατάσταση.
- Είτε στηρικτική κατάσταση, για την πραγματοποίηση της επιθυμίας μέσω καταστροφής στο περιβάλλον (καταστροφική πρόδρομη «άμυνα», για την πραγματοποίηση επιθυμίας ή ανάγκης).
Η Επιθετικότητα εκ μέρους των ισχυρών, πάντα εγείρει άμυνες στο ίδιο το περιβάλλον τους, που είναι απάντηση με:
- Συμπεριφορά «Επιθετικότητα» (Βία στη βία της εξουσίας)
- Συμπεριφορά «Φυγή – αποφυγή» (φόβος, αδιαφορία)
- Συμπεριφορά «Απολογία» (ενοχοποιήσεις)
Η πρώτη περίπτωση δυνατόν να δημιουργήσει την ενεργό Αντίσταση.
Οι δύο τελευταίες, εκτός από την καθεαυτήν άμυνα, συντελούν στην ποδηγέτηση των ανθρώπων.
Ο φόβος είναι το εργαλείο ποδηγέτησης ανθρώπων και συνειδήσεων. Σωτήρης
Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-10-2011 | |