Άργησες…

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άργησες…
προϋπαντούσα την δύση…
κι η θάλασσα έγλυφε…
τους χρυσαφένιους κόκκους…
οι παλάμες στο δίπλα της μορφής μου…
ανίχνευαν το κενό…
ψιθύριζα τρυφερά στίχους…
κι απαντούσε…
δακρυσμένος ο παφλασμός…
χάριζε το γαλάζιο της…
μα ήμουν πολύ μικρός…
στην την αγκαλιά της…
κι αυτή άπειρη για μένα…
πάντα όμως ήταν και ήμουν παρών…

Αδυνατούσες…
γνώστης της αγάπης σου…
θα το ενθυμούμε…
το έπραττες στο κάθε λεπτό…
μα και στην ανατολή ήσουν απών…
περνούσαν μονάχα χελιδόνια…
στην αγκαλιά μου φώλιαζε…
το δικό τους και το δικό σου…
σ’ ένα αόρατο ορισμό…
μονάχα ένα τσιγάρο…
από- δεχόταν το χάδι μου…
κι ύστερα καπνός…

Εσύ Άργησες…
κι Εγώ χαρίστηκα…
σ΄ ένα επίγειο ερχομό…
χάρισα τα χείλη μου…
οι παλάμες μου…
έπαψαν να ερωτοτροπούν στο κενό…
ιχνηλατούν το κορμί της…
οι παλμοί αντ-ηχούν…
σε ρυθμούς ροκ…
δρασκελίσαμε μάχες…
τώρα είμαστε…
κι οι δυο παρών…
στην ροή της αίσθησης…
σε αναρρίχηση πόθων…
αβίαστα χαμόγελα…
πηγαίες ηδονές…
σκαρφαλωμένοι…
στο σκήπτρο του έρωτα…
στον παροξυσμό…
των ψυχών…

Άργησες…
δεν ευθύνομαι στον πόνο…
τώρα είμαι εγώ…
Απών…

Στέλιος Κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-10-2011