Παράτολμος πόνος

Δημιουργός: vero_, Βερόνικα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πόσες φορές έχουν χαθεί τα λογικά μας; Πάντα παράτολμα ο πόνος είναι εκεί.
Σε μια αυλαία που τα εσώψυχα έχουν πέσει, σε ένα τέλος με τον χρόνο δικαστή.
Σαν μια ακούρδιστη μικρούλα μελωδία, που ολοφάνερα -σαν ψέμα- ναυαγεί,
ειν’ το χαστούκι που ο έρωτας μας δίνει, και το φιλί σαν χαραμάδα υποχωρεί.

Κι όταν θα μπεις σ’ ένα αεροπλάνο για να φύγεις, μόνο εισιτήριο να κρατάς γι’ αποσκευή.
Μην πάρεις τίποτα απ’ το πίσω σου που τρέχει. Πάρε μονάχα αξιοπρέπεια για φυγή.
Θα συναντήσεις ποικιλόμορφες αξίες. Μα δεν θα είναι όλες τους αληθινές.
Καμιά απ’ αυτές δεν θα’ ναι όμοια με σένα, κι αυτή η αγάπη μου θα ζει πάντα στο χθες.

Με είδες, σ’ είδα κι οι τύψεις μου επανήλθαν. Με δυο ματιές κομμάτια γίναν οι στιγμές.
Και σαν μαγνήτης τα αισθήματα ενωθήκαν. Όσα έχουν γίνει, αδιάσπαστες ρωγμές.
Την παραπλάνησ’ απ’ το βλέμμα δεν κερδίζεις. Ότι κι αν νιώθεις, να το κρύψεις δεν μπορείς.
Έτσι σε έχω χαραγμένο στη ψυχή μου. Μα θα’ ρθει η μέρα που θ’ αλλάξω διαδρομή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-10-2011