Σονέττο Χι (την στερνή την ώρα)

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Θα΄ταν μεγάλο άδικο, εις την στερνή την ώρα
πριν του ερέβου χαριστώ, να μην αναριγήσω
λίγο ξανά να ορθωθώ, σαν μια του θέρου μπόρα
σαν μια χαμένη απελπισιά, πάλι να ξαναζήσω.

Οτι στο νου μου έρχεται,τώρα που αργοκλείνω
σε ένα σεντούκι χρονικό,τους βιούς κι οτι θυμάμαι
απο τον κύκλο της νυχτιάς, τρεμόπαιγμα αφήνω
ξανά μπροστά να το θωρρώ, κι ας μοιάζω να κοιμάμαι.

Κι αν τα χρόνια εχούν περάσει,και εγω έχω πια γεράσει
σαν παιδί αναζητάω,-να ταν να΄ρχονταν σαν πρώτα-
την αγάπη της ζωής μου τη μεγάλη.

Να μου φώτιζε το δρόμο, να μου έπαιρνε τον τρόμο
κι η ψυχή μου να μην σπάραζε μονάχη,-τρομαγμένη-
τα δυο χέρια σαν ζυγώνω στο κεφάλι




θανασης Κρουσταλης[/I][I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-10-2011