Θαλασσινός Απόμαχος

Δημιουργός: argyrisk, Kωστής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απόμαχος της θάλασσας,το πέλαγο αντικρύζω
κι αναπολώ τις θύμισες και με καημό δακρύζω.
Θυμάμαι φίλους ναυτικούς,που στο βυθό κοιμούνται
κι αν πέρασαν χρόνια πολλά,ποτέ δεν λυσμονιούνται.

Με πλοία σαπιοκάραβα ταξίδεψα τον κόσμο
και μύριζα στα όνειρα,βασιλικό και δυόσμο.
Τις νύχτες τις αστρόφεγγες,ξεχώριζα τ’ αστέρια,
ρότα να βρω του γυρισμού,σ’αγαπημένα χέρια.

Εφίλεψα με πέλαγα κι είχα αδελφό το κύμα,
τις μπόρες είχα αδελφές και στι βυθό είχα μνήμα.
Το καναρίνι στο κλουβί,γλυκά μου τραγουδούσε,
όταν η νύχτα πέρναγε κι ο ήλιος το ξυπνούσε.

Πίνω ρακύ,ρουφώ καπνό,στα πέλαγα αρμενίζω,
με μπούσουλα τις θύμισες,σαν νιός ταξίδι αρχίζω.
Ταξίδι δίχως προορισμό,χωρίς καραβοκύρη,
χωρίς σταλίες κι όρτινα,να ‘χω στο τρεχαντήρι.

Ένα καράβι που περνά,βλέπω κι αλλάζω ρότα.
Ο ναύτης στο τιμόνι του,είμαι εγώ σαν πρώτα.
Βλέπει κοντά του τη στεριά κι ο καημός τον πνίγει,
Η αλήθεια και το όνειρο,στο πέλαγος δεν σμίγει.

Πολλές φορές ευρέθηκα κι εγώ σ’ αυτή τη θέση
κι ήθελα να βρησκόμουνα,στο ωκεανού τη μέση.
Καλό ταξίδι Ναύτη μου,κράτα γερά τιμόνι
της ναυτοσύνης τ’ άδικο,πάντα να σ’ ατσαλώνει.

Σαν θα ‘ρθει μέρα που κι εσύ,απόμαχος θα γίνεις,
με τον καπνό και τη ρακύ,τις θύμησες θα σβύνεις.
Μα ένα σου λέω πειστικά,ποτέ σου μη ξεχάσεις,
αυτόν που ήταν αφορμή,βάσανα να περάσεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-10-2011