Η πρώτη ανάσα

Δημιουργός: Τρυγητής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξυπνώ μέσα στο πέτρινο σπίτι της γιαγιάς
Εκεί που κάποτε τα παιδικά μου πόδια
Γέμιζαν δρασκελιές το πολύχρωμο περιβόλι.
Εκεί είπα τις πρώτες παιδικές μου λέξεις.
Το ρο το έμαθα νωρίς χωρίς χαλίκια στο στόμα
Μα ήταν το γράμμα που θα μου ταίριαζε πιο πολύ
μιας και τώρα πια βρίσκομαι στην ηλικία του έρωτα.
Το ρο αυτό είναι όλη η ύπαρξη μου τώρα το κατανοώ
από την αρχή, αυτό είναι το γράμμα που πρέπει να ακολουθεί
όλες τις πολυσήμαντες λέξεις μα πάνω από όλα τον έρωτα.
Έτσι περπατώ πια μέσα στα μονοπάτια της αυγής
και κρατώ για πάντα κοντά μου το σείστρο της άνοιξης.
Είναι οι ανθοί των λιβαδιών του ουρανού αυτοί
που με τυλίγουν και όταν πια ανασάνω τότε γίνομαι ένα
Με τo παιχνίδισμα της θάλασσας.
Περιπατητής αέναος σε δρόμους μακρινούς ταξιδεμένους.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-10-2011