Παγιωμένες τεχνικές

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ʼφησα στο πλάι τις παγιωμένες τεχνικές,
δεν έχω άλλα περιθώρια να ελπίζω...

Θα προσπαθήσω γι'αύριο,
με την φορά του ανέμου να ξεφύγω...

Είναι στιγμές που η λογική αναπολεί,
γυρνά σε χρόνους που η ζωή έχει ξεχάσει...

Ανοίγω διάπλατα το φως, μέσα να περάσει,
κι όμως κανείς δεν με ακούει να τραγουδώ...

Ξυπνώ μορφή μου, έχω μάθει να γελάω,
έχω σκοτώσει τις παλιές μου τακτικές...

Τώρα μπορώ με ένα φύλλο να σαλπάρω,
απο του πλάτανου τα χέρια να πιαστώ...

Θλίβομαι μόνο, που δεν είδα ν'ανεβαίνεις,
τα σκαλοπάτια ένα, ένα, της λησμονιάς...

Πέφτει ένα δάκρυ, άστο εκεί να περιμένει,
κάποτε θα’βρει καταφύγιο ο Βορριάς...

Ξέχασα πλέον τις παλιές σου διαταγές,
θέλω πια τώρα να ποτίσω τα φιλιά μου...

Με δηλητήριο να πνίξω τα όνειρά μου,
ήρθε ο καιρός να σου χαρίσω μια ψυχή...

Πάρε για να'χεις, να μοιράζεις με τα λόγια,
λίγη αγάπη να κερνάς, να δίνεις πνοή...

Αχ, μη μιλάς όμως, με πίκρα στ'αηδόνια,
δεν θα σ' ακούσουν, είναι σ' άλλη φυλακή...

ʼφησα στο πλάι τις παγιωμένες τεχνικές,
ήρθε η στιγμή, πράξεις να κάνουμε τα λόγια...

Κι έχουν παγώσει, του ονείρου τ'ανεμολόγια,
πες πως μετάνιωσαν, κι ας φύγουμε μαζί...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-10-2005