Ο ονειροβάτης

Δημιουργός: Τρυγητής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τυλιγμένα τα χέρια κάτω
από το φως
και ένα κερί να τρεμοπαίζει
στο σκοτάδι.
Παιδί της πιο σκοτεινής νύχτας εγώ
και εσύ το πρωινό δροσό
που με τυλίγει.
Αναδύεσαι πάνω μου
και βυθίζεσαι σε κάθε κύτταρο μου.
Ραγισμένες οι φωνές
στην κάμαρη μας
και μια ηχώ ανθίζει
στο κορμί μου.
Είναι τα χείλη σου η ευωδιά του Καλοκαιριού
και εγώ ο λατρευτής, που τα προσμένει.
Ικετεύω λίγο απ’ την αφή σου,
και κείτομαι μπροστά
στα δυο σου χέρια.
Άγγιξε με
κάνε με να περπατήσω
μες στα μάτια σου.
Ονειροβατώ στη πρώτη πορεία στην Θάλασσα.
Η θάλασσα μου γίνε,
και εγώ θα γίνω ένα μικρό πετραδάκι στον αφρό σου.
Ο αγέρας μου γίνε
και εγώ θα γίνω φύλλο μυρτιάς
να το παρασύρεις.
Ο ουρανός μου γίνε,
και εγώ μια λεπτή γραμμή
στο άσπρο σου νεφέλωμα.
Ευλόγησε με με την ανάσα σου
και θα αναπνέω μέσα στους αιώνες.
Γύρε πλάι μου και μέτρα
τις αχτίδες γύρω μου.
Πώς συμπλέκονται, πως φωτίζουν
τα ξανθά μαλλιά μου.
Πως διαλύουν τις σκιές κάτω από τα
μάτια μου.
Είμαι εσύ, είσαι εγώ
σε αυτό το μακρινό ταξίδι των
ονείρων μας.
Έλα και δώσε μου την πιο
απλή ανάσα σου
και τότε πια θα ζωντανεύσω ξανά
Είμαι νεκρός
και πριν το τελευταίο νεκροφίλημα
περιμένω την πνοή σου.
Δεν μπορώ μόνος
ριγεί το κορμί μου και η καρδιά μου πάει να σπάσει
να γίνει κομμάτια
σαν τα εκατόφυλλα στην άκρη
του δρόμου.
Περιπλανιέμαι μέσα στην άβυσσο
με μαύρα κορμιά
και λόγιες κατάρες
να κρέμονται πάνω από το μέτωπο μου.
Κατέβα σαν την πρωινή μαρμαρυγή
για να με σώσεις
από τα θεια πάθη μου.
Κατέβασε με από τον σταυρό
άλειψε με
με το πρώτο μύρο της άνοιξης.
Μην με βάλεις στον πέτρινο τούτο τάφο
αλλά πάρε με στο προσκεφάλι σου
Εκεί να κοιμάμαι και να σε κοιτάζω
να έχω τα μάτια μου ανοιχτά και
σαν φτερωτός άγγελος
να σε σκεπάζω με την νιότη μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-10-2011