ευχή

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

με μιαν ανάσα έχω φτάσει ως εδώ,
περνώντας μέσα απ’ του καιρού τα μονοπάτια
γραφές απάνω σ’ όστρακα και σε κιτάπια
χαράζοντας με ένα καρφί, γυαλί αιχμηρό

βουλιάζει ο ήλιος μες στην θάλασσα κι αφήνει
μιαν ολοπόρφυρη από πίσω του ουρά
με παίρνει η νύχτα σαν σκυτάλη που με δίνει
στα χέρια της η μέρα έτσι ως ξεψυχά

τους μισεμούς συνάζω μα και τι μ’ αυτό
κάθε βραδιά, απώλειες, φευγιά, θανάτοι
κουράστηκε η ψυχή μου μοναχά να θάφτει
κι είπε «θα φύγω απ’ τον κόσμο τον πικρό»

χειμέρια νάρκη ας απλωθεί στα βλέφαρά μου
το στόμα μου με μια σιωπή να σφραγιστεί
αφού όσα πόθησα τα απώθησα μακριά μου
ο ίδιος θύτης μα και θύμα έχω χριστεί

ήθελα να μιλήσω μα και τι να πω;
τις λέξεις μέσα μου τις ίδιες μηρυκάζω
με την ψευδαίσθηση ότι ορίζω και διατάζω
το παρελθόν μου που όμως με διατάζει αυτό…

στον ουρανό ξεπρόβαλλε η μεγάλη άρκτος
και καταπόδι της ανάβει κι η μικρή
κι εγώ αναμεσίς στο υπάρχω ή δεν υπάρχω
να σώσω προσπαθώ ότι είναι να σωθεί

στο στόμα τώρα φέρνω μόνο μιαν ευχή
θεά που ορίζεις, στεριανή, τους ορυζώνες
όρισε να βαδίζω μέσα στους αιώνες
χωρίς την γεύση της ματαίωσης την πικρή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-10-2011