Ο Γέρος

Δημιουργός: artemis dimitriou, Μαριλένα

Είθε ο Θεός να τον απαλλάξει απ' τη βλακεία του

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το νερό πρέπει να είναι ο καθρέφτης σου.
Καλός θα είσαι ,
μόνο όταν σ’ αυτό καθρεφτίζεται ο εαυτός σου.
Όταν γέρος πια,
θα καπνίζεις την πίπα σου,
τρεμάμενος στη λευκή άμμο
και θα αναλογίζεσαι πόσα παραμύθια χρειάστηκε
να χάψεις,
για να κερδίσεις μια στάλα αξιοπρέπειας.
Το νερό κινείται σαν σε κύκλο
μόλις ρίξεις μια πέτρα
και το απαλλάξεις για λίγο απ’ τον ύπνο του.
Πρέπει να περιμένεις
τον άνεμο τ’ απομεσήμερου,
εκείνον που τάραζε τα γαλήνια νερά σου
όταν ήσουν νέος και το αίμα σου έβραζε
σαν την ηφαιστειακή λάβα.
Απεγνωσμένα,
ζητάς με κάθε τρόπο
την επισήμανση του εαυτού σου
από τρίτους, με την αγωνία,
μήπως πεθάνεις κάποτε ασήμαντος.
Πάντα ήξερες πως το νερό εξουδετερώνει
τη φωτιά και ότι η ταπείνωση λυτρώνετε απ’ τ’ όνειρο.
Δεν έκανες ποτέ το νερό καθρέφτη σου,
γιατί όσο και να κοιτούσες μέσα του,
μοναχά τις λάσπες του θωρούσες,
κυνηγώντας αχόρταγα
τα παραμύθια τους,
εκείνα που σε κρατάγαν ζωντανό,
ξεκοιλιάζοντας αξιοπρέπειες,
αναζητώντας την αιώνια λύτρωση
της επιφανούς εξουσίας .
Γέρος πια με τσακισμένα δάχτυλα,
δεν έχεις τη δύναμη πια
να μείνεις ξύπνιος.
Το νερό πρέπει να είναι ο καθρέφτης σου.
Καλός θα λέγεσαι,
μονάχα όταν καθρεφτίζεται εκεί το είδωλό σου.
Μονάχα όταν λύτρωσή σου
θα είναι η ευτυχία του διπλανού σου.
Καλός θα λέγεσαι όταν μάθεις ν’ αγαπάς
πραγματικά.
Χωρίς αισθήματα και λόγια δανικά …

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-10-2011