Πίλοι με λιλιά

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Επιτρεψατέ μου,φίλοι,τούτο το ποιηματάκι,εκ βαθέων ν' αφιερώσω στον μεγάλο μας Γιωργάκη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΠΙΛΟΙ ΜΕ ΛΙΛΙΑ

Στα παιγνίδια με τους άλλους,
πάντα έχανε , ο Κλέων,
και στον οίκο του πατρός του,
γύρναγε,συνήθως,κλαίων.

Ο πατήρ του,μη αντέχων
να τον βλέπει.. κλαίοντα,
του αγόρασε καπέλο..
μέγα Ναπολέοντα!

Με χαρά και με καμάρι
το εφόρεσε ο Κλέων.
Στην παρέα αριβάρει
να το παίξει,τώρα,...λέων!

- Πού το βρήκες,ωρέ,πούστη?
- Απο τον παππού μου τούχα!
Και ευθύς,..πορδή ηκούσθη,
ωσαν σάλπισμα,..για γιούχα.
---------------
Οι μικροί,δηλοί ο μύθος,
πως δεν γίνονται μεγάλοι,
κι αν ακόμα,Τιάρα,βάλουν,
πάνω στ' άδειο τους κεφάλι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-10-2011