Μαύρο μελάνι

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εκεί στου ονείρου τις ακτές
λαγοκοιμούνται οι ζωές
ιδέες άναρχες τρελές
καταζητούνται τρεις φορές
μα του παράξενου μυαλού δεν ήταν γέννα.

Στα σκοτεινά πάντα υπάρχει μια μητέρα
ν ανάβεις πάντοτε φωτιά να την κοιτώ
για να περάσω της ψυχής μου το χειμώνα
όσο περίμενα κρατούσα την εικόνα
κάτι μπορούσε να σβηστεί και να σωθώ.

Βλέπω παράξενους εχθρούς γύρω απ’ τη χώρα
η καταιγίδα έχει αρχίσει από χθες
αιτίες στα πριν και στα τώρα
νήματα δένουν ματιές
ξυστά περνώ τις απειλές

σ’ αναζητούσα
εγώ τα λάθη της ζωής τα προσπερνούσα
σ’ άγνωστους τόπους σε ζητούσα τρεις φορές.

Είχαν όλα γραφτεί στις μεγάλες στιγμές
είχαν όλα γραφτεί στη φαντασία
κάτι ίσως συμβεί, κάτι ίσως σβηστεί
μαύρο μελάνι να κυλά σαν ιστορία.

Εγώ γυρνούσα στις ακτές σε λάθος ώρα
στις μικρές τις στιγμές και μες την μπόρα
μαύρο μελάνι στις γραμμές, μαύρο στην πένα
να βρω τους τόπους της ψυχής να γίνουμε ένα.

Όταν όλα τελειώνουν κάτι αρχίζει εδώ
είναι των άγραφων στιγμών τα μονοπάτια
θα σαι πιο δυνατή
θα φανεί η αντοχή μες τα μάτια
οι λέξεις υποσχέθηκαν πολλά
θα βρούμε λίγες νότες να φύγουμε μακριά.

Του ονείρου τα θεριά δεν ήταν ξένα
θα δέσω στον αγκώνα μου τον Ζήτη του Βοριά
ο δίδυμός του Κάλαϊς μας πέρασε ξυστά
θα δέσω στον αγκώνα μου κι εσένα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-10-2011