Έρωτας νυχτερινός

Δημιουργός: argyrisk, Kωστής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πέρασαν τα μεσάνυχτα και άλλαξε η μέρα
κι έκλεισε το παράθυρο που καρτερούσε η κόρη.
Ο καημός είν' αστραπή και πέρασε σαν σφαίρα
και την ασπίδα τρύπησε και έσπασε το δόρυ.

Παράπονο των ποιητών, είναι της σκέψης δάκρυ
που με τις λέξεις του άδικου,ψάχνουν να βρουν την άκρη.
Έκλαψε η κόρη κλείνοντας, νύχτα το παραθύρι
κι ο έρως χαμογέλασε , που 'κανε μπανιστήρι.

Μη κλαις κοπέλα μου γλυκιά και πιάσε μου το χέρι,
κάνε ευχή και πίστεψε, στο πρώτο πεφταστέρι.
Το δάκρυ σου με τη φωτιά θα σβήσει, θα στεγνώσει,
στο μάγουλο,το δάκρυ μου, με το δικό σου ενώσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-10-2011