καρκινοβατείς σε Μήδειες…

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κήρυκας πτώσεων…
σύρεις…
επαιτείες σκέψης…
σπιλώνεις την Τέχνη…
διαδρομές από λέξεις…
αυθαιρετείς…
με ένα πτυχίο καμένο…
ανατρέποντας…
φιλοσόφους κι ιερείς…

Σκαθάρια κόκκινα…
θερίζουν…
ακρωτηριάζουν…
σου διχάζουν την ζωή…
άτεχνα…
καρκινοβατείς σε Μήδειες…
αναμοχλεύεις εντός σου…
«δημιουργίες» θλίψης…
σε ένα άκομψο λογοπαίγνιο…
ντροπής…

Τρέμεις την πένα…
του ποιητή…
πανικοβάλλεσαι…
φοβάσαι…
διαβάλεις ότι έζησες…
σ’ ένα σακατεμένο νυχτικό…
στο κρεβάτι της στέρησης…
χωρίς να συγκρατήσεις φυλαχτό…
τρυφερά στο μαξιλάρι…
την τομή του ονείρου …
που παραδεχόσουν ως χθες…
ότι προσγειώθηκε…
στις άδειες παλάμες σου…

Κυνική…
αυτοαναιρείσαι…
χαρτογραφώντας…
ένα δόγμα απάτης…
εξαθλιώνεσαι…
επιπλέοντας…
σε ναυάγια…
δήμιος…
κρεμάς αθώους…
με τα ανίσχυρο…
αχυρένιο σου σχοινί…

Ενθυμούσε όμως…
την ζωή…
με τον ποιητή…
φιλοξενήθηκες…
στο ελάχιστο που άντεξες…
σε πολλαπλούς οργασμούς…
άπειρους παλμούς…
κομμένες ανάσες…
εφηβικών παρορμήσεων…
κραδασμούς ηδονών…
στο Τώρα σου…
με παγωμένα δάχτυλα…
σπιλώνεις κατ’ ουσία…
την Ανατολή…
στον μείζον χρόνο αυτής…
που γεύτηκες…

Κι ο ποιητής…
εξακολουθεί…
βυθίζει την πένα…
αποτυπώνει…
του καλπασμούς…
χωρίς φαντασιώσεις…
ουδέποτε ήταν μόνος…
ακολουθείται…
προκαλείται…
στην κάθε στιγμή…
για τον έρωτα…
που κατέχει…
όπως…
τον γνώρισες…
κι εσύ…
του χαρίζεται η Ζωή…
δεν την επαιτεί…
δεν την μισεί…
απλά έντονα απολαμβάνει…
τον πυρήνα Αυτής…

Ασεβής…
στ’ αχαλίνωτο των φιλιών μου…
στα κόκκινα και μελανά σημάδια…
που μαρτυρούν τον παροξυσμό…
μιας έντονης ερωτικής διαδρομής…
απαξιώνεις πικρόχολα…
το Σύμπαν…
κατόπιν μια συγγνώμη…
κι ύστερα εξακολουθείς…
δεν μηδενίζεις τον ποιητή…
μα την δική σου ζωή…
Αντίο…

Στέλιος Κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-10-2011