Ευχαριστήρια

Δημιουργός: Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είχα τόσο καιρό να Σου μιλήσω…
Και ξάφνου βρέθηκα σακατεμένος.

-Μέσα μου σπασμένος προ πολλού!
Δεν υπάρχουν δεκανίκια για την καρδιά.
Το βήμα μπορεί να παραμένει γοργό
και στο πρόσωπο μία μάσκα χαράς.-

Μα ένα σπασμένο κόκαλο είναι ανυμπόρια.
Είναι παράλυση που σε καθηλώνει
πάνω στο κρεββάτι του πόνου.
Σα μαγνήτης κοντά Σου με τράβηξε.

Ντρέπομαι που ΄χω πολύ καιρό να Σου μιλήσω
Και ξεκινάω με μια παρατεταμένη σιωπή.
Τη σιωπή της καρδιάς κάποιας Τερέζας.
Κουβέντα δε μου βγαίνει, απλά αναπνέω.
Πόσο εγωϊστικό θα ΄ταν να αρχίσω να Σου ζητάω
και μάλιστα να σου τάζω και ανταλλάγματα.
Πόσες φορές έχω μαλώσει τα παιδιά μου
για αυτό το απερίγραπτα απρεπές φέρσιμο.

Σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να μην αναπνέω.
Έστω αυτόν το ρυπαρό τον χτικιάρικο αέρα
μπορεί να είχα πάψει να τον εισπνέω...
Εκπνέω ένα βαθύ «Αχ» όλο ανακούφιση.
Σκέφτομαι τους ακρωτηριασμένους
τους παράλυτους, όλους τους άθλιους
τις μάνες που Σε ικετεύουν να βρει
εκείνες το κακό, και όχι το σπλάχνο τους.

Τα μοναδικά λόγια που μου βγαίνουν:
Σ’ ευχαριστώ, Σ’ ευχαριστώ, Σ’ ευχαριστώ.
Δεν ξέρω για ποιο πράγμα αλλά:
Σ’ ευχαριστώ, Σ’ ευχαριστώ, Σ’ ευχαριστώ.
Και ξέρω πως αυτό και μόνο Σου φτάνει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-10-2011