Απέναντί μου

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απέναντί μου σε κοιτώ
οι δυο απέναντι γιατρεύουν την ελπίδα
μέσα μου κλείνω μια φωτιά κι εσύ μια λέξη
τους κύκλους τάραξε η φωνή
να μ' οδηγείς τις Κυριακές κει που σε είδα
η πίστη κίνησε βουνά με μία λέξη
κι ύστερα είπαμε μαζί πίστη κι ελπίδα
όσο αντέξει η ψυχή κι αυτή θα αντέξει.


Το θεό να βρεις το θεό να βρω
είναι μυστική η ζεστή αγκαλιά
είναι μυστική η κάθε λέξη
κι είναι μυστικό της καρδιάς το φως
κλείνει τα κενά μόνο ν’ αντέξει
μόνο να αντέξει η ψυχή
άμαξα πίσω με γυρνάς
μέτρησα άλογα ασημένια
μέτρησα όνειρα μισά
κι ήτανε έξι.

Μες της ψυχής μου τα βαθιά τα ξεχασμένα
μυστική αγκαλιά φύλαγε λέξεις
κι ήταν εκεί όλα πια κλεισμένα
χρόνια περασμένα σκέψεις σαν πουλιά
σ’ όραμα γλυκό νιώθω μεθυσμένα
θύμησες μισές χρόνια σαν λεπτά
τώρα που σε βρήκα βρήκα ουρανό
στην φωτιά θα μπω μ' αυτή τη λέξη.

Μοιάζεις σα βροχή
δες κάθε ψιχάλα την ψυχή γιατρεύει
κάθε ψιχάλα να κυλά σαν ικεσία
από τα κλαδιά γίνομαι ζωή φτάνω στα φύλλα
φθάνουν μακριά κι οι προσευχές
βρίσκουν του θεού τις υποσχέσεις
μοίρα μου παλιά δε σε προσπερνώ
δε θυμάμαι πια τι να συγχωρώ
είμαι το μεγάλο δέντρο κι είσαι η βροχή
κάθε ανάσα μου πονάει κτύπα με κι εσύ
σώμα και όνειρο μαζί
όταν θυμάμαι το θεό κινώ τα νήματα.
Έλα στις εκτάσεις της σιωπής θα πω μια λέξη
λέξη και σιωπή στων πλανητών τα πείσματα.

Έμεινα αρκετά στο σκαλοπάτι
κι ανεβαίνω αργά
για καιρό μπορώ τώρα να κρατηθώ
έχω κρυμμένη μουσική σε κάθε βήμα.

Μάγοι οδηγοί σ’ έρωτα καιρούς
μάγοι οδηγοί αχ να τους ακούς κάνουνε θαύματα εδώ
είπαν χαμόγελο κρυφό ο δρόμος έχει
ένα χαμόγελο ζητώ
γη κι ουρανό
ήρθα εδώ που νοσταλγώ εδώ που βρέχει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-10-2011