Μολών Λαβέ

Δημιουργός: Kostis Zorbas

Χαιρετισμούς στη στιχοπαρέα από την κρύα Φιλανδία!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στέκομαι σε μια καρέκλα ακουμπάω σ’ ένα σχοινί
κι ώρες τώρα αναρωτιέμαι αν αξίζει η ζωή
η θηλιά που ειν’ στο λαιμό μου έχει γίνει πιο στενή
σα ζευγάρι δέκα χρόνια είμαστε ένα εγώ κι αυτή

οι ήρωές πια έχουν πεθάνει, έγιναν πολιτικοί
και θαρρούν πως είναι κάποιοι ή πως έγιναν θεοί
φταίει αυτός ή φταίει ο άλλος, φταίει ποιος (;), που να ξέρω εγώ
μα η διαφορά είναι μεγάλη του πλούσιου απ’ το φτωχό

εννέα χρόνια στα θρανία, βιβλία διάβασα πολλά
έμαθα μια ιστορία, ο επιμένων λέει νικά
και αν η νίκη μοιάζει τέλος το πως πέφτεις τελικά
είναι η ιστορία που θα κρίνει τον καθένα οριστικά

κάποτε πριν κάποια χρόνια οι αρχαίοι συγγενείς
το ανάστημα ορθώσαν... Τι θα κάνουμε εμείς;
Στα στενά στις Θερμοπύλες κάποιοι λίγοι και τρελοί
είπανε στον κόσμο αντίο, με ανυπέρβλητη τιμή

στον μέγα άρχοντα του κόσμου, το μεγάλο βασιλιά
έδειξαν τι θα πει ανδρεία και ελεύθερη καρδιά
όταν ο άρχων είπε τα όπλα να παραδοθούν
κι οι ελεύθεροι οι άνδρες μπροστά του να ύποδουλωθούν

κι αν αυτός είχε μυριάδες, μισθοφόρους για στρατό
την απάντηση που πήρε, δε θέλω ποτέ μου να ξεχνώ
και σε φέρνω στο μυαλό μου, Λεωνίδα αρχηγέ
μπρος στον Ξέρξη να φωνάζεις, θαραλλέα “Μολών λαβέ”

Μα αυτό κάτι μου θυμίζει, κάτι το σημερινό
ίσως να σκεφτώ θα πρέπει, πάλι ποιο είναι το σωστό
όταν κάποιοι μας πιέζουν και ζητούν υποταγή
δεν πεθαίνει να τους δείξω μια ελεύθερη ψυχή!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-10-2011