Όνειρα που τρίζουν

Δημιουργός: kostasystem

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν στην αρχή της γέφυρας σταθείς
Ξύλινη κι ερειπωμένη
Και ο ίσκιος της να χάνεται στης λίμνης τα αθέατα
Την μπαλαρίνα μην αγγίξεις
Δεν είναι λυτός ο κόμπος στο λαιμό της
Θα χαθεί
Της στροφής την άνοιξη αν χάσει
Κι αν η σανίδα σου μιλήσει
Φύγε
Είναι αργά απόψε
Φύγε
Χάσου στο ατέρμονο της μήκος
Και η μπαλαρίνα πίσω σου
Κλαίγοντας και κρατώντας
Τα δάκρυα στις παλάμες
Τις δικές σου
Τις υγρές
Πιρουέτες
Των αλμάτων συνοδεία
Αμνησία του θνήσκοντος
Κοίτα
Ιτιές στο δρόμο σου ανυψώθηκαν
Τις δικές σου τις υγρές
Σφιχτά να τα κρατήσεις
Είναι φωτιά το τέρμα
Να το σβήσεις
Λιμάνι αποτυχημένων διασκεδαστών
Που χώρο δεν έχει η μοναξιά τους
Χρώμα δεν έχει η ανάσα
Ράσα γυμνά να κείτονται στο διάβα
Θα τα κρύψουν
Οι σκιές των δέντρων ζωντανές που αντανακλώνται
Και εσύ δε θα τα δεις
Κάτι θα στα θυμίσει
Φύση είναι θα πεις να σε δικαιολογήσεις
Το έγκλημα να κρύψεις
Αντίκρισες την τελευταία σανίδα
Ρυτίδα
Σου έμοιασε πρωινού καθρέφτη κι έστρεψες
Την κόρη σου αλλού
Όμως το βήμα είχε γίνει
Μετέωρος ο θάνατος
Κι όμως δεν είναι
Ο άνεμος δεν χόρτασε κανέναν
Αργά
Με το φουστάνι σου να χαίρεται την άνοδο του
Και το καθάριο το νερό
Που θα το πλύνει
Ένα μ’ αυτό απέγινες
Και έγνεψες να μείνεις
Τα μάτια πιο ανοιχτά
Η καρδιά πιο ανοιχτή
Και ό,τι κι αν έρθει
μπαίνει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-10-2011