Το κλάμα του ήλιου

Δημιουργός: ΚΟΥΦΕΤΟΥΛΑ, ΕΛΕΝΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=#FFCC00][color=#FF6600]Φοβισμένες οι αχτίδες μου

μα και τολμηρές

στέκονται δίπλα σου

γελάνε..ναι

για να κρύψουν

των δακρύων το σεντόνι

για να μη φανερώσουν

στης προσμονής το μετόχι

των λυγμών την αγχόνη.




Ζητιάνοι δεν έγιναν

ούτε ικέτευσαν

ποτές

κουβαλώντας

το γκρεμό του χθές

στο πέρασμα της νιότης

ηλιαχτίδες

που δε μαραίνονται

σε αποστάσεις εωθινές

φωτίζουν

τις μενεξεδένιες σου στιγμές.




Ακούραστες ιχνηλατούν

στο κλάμα

και σιωπούν

να μη δείξουν

την αδυναμία

στο ξέσπασμα του νού.



Πόση ανάγκη

έχουν

τις φωτιές που ξεπετούν

τα μάτια του πάθους

στη δύναμη της φωνής σου

μικρέ μου θεέ

του μεθυσμένου ονείρου.




Βιγλίζουν

στ' άδυτα ρυάκια

της απουσίας

κατρακυλούν

στην αλάνα της μαρτυρίας

στροβιλίζουν

τα βρόχια της αγκαλιάς

αλυχτούν

στο κέρασμα της μοναξιάς

ζωγραφίζουν

την αγάπη

της ακροθαλασσιάς.



19/12/2010
[/color]
[/color][I][B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-10-2011