Φύλλα ξερά...φθινοπωρινά

Δημιουργός: sharon, Αλεξάνδρα Θεοχάρη

Κόκκινα,...με τη δύναμη του βοριά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο ήχος τρέμει στο μισοσκόταδο...

τυλίγει το κορμί,

τυλίγει, μακάβρια, και την ψυχή,

...το λιγοστό φως των αστεριών

αγγίζει τη ματιά μου

...ξάφνου τη γαληνεύει ,

με βαθιά προσέγγιση θανάτου.


Περπατώ στα ξερά φύλλα

του φθινοπώρου..

άλλα κόκκινα, άλλοτε βυσσινύ,

πάντα κρύα σαν παγωμένο αίμα,

με θρόισμα σαν μουσική όπερας...

κι εγώ νοσταλγώ στιγμές,αναπολώ τον έρωτά μας,

που μακρόσυρτα δηλητηριάστηκε.


Μέτρησα το δάκρυ που πέφτει στο χώμα ...

χαμογελώ όταν καταλαβαίνω πως ξημέρωσε.

Με βρήκε πάλι η ανατολή...

να μου δώσει πράσινη ελπίδα,

που θα λιώσει το καφέ της θλίψης και

θα μου δώσει κουράγιο ...του ήλιου τα σκαλοπάτια...

παρέα με σένα,χωρίς εσένα ,με την αύρα σου ...να ξανανέβω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-10-2011