Κρίμα να βρίζω τα πετούμενα

Δημιουργός: Μολυβένιος Στρατιώτης, Δημήτρης Χρ. Κεσανλής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ούτε μία ιαχή για να σπάσει ο φόβος.
Κρυφτήκατε όλοι στην ασφάλεια των σπιτιών σας.
Πόσο μικροί είστε τελικά.
Σας αξίζει να σιγοσβήσετε.
Ήρεμοι, ατάραχοι και τσαλαπατημένοι.
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω την αηδία που νιώθω.
Σας χαρίζω τη σαπίλα σας.
Αξίζετε κάθε της γραμμάριο.
Το επιλέξατε να ζείτε στη σκιά.
Να νοσταλγείτε τα ''καλά χρόνια''.
Τρομοκρατημένοι παλιάτσοι!!!
Μίζεροι κρετίνοι!!!
Δήθεν ηθικοί κι αμόλυντοι για το καλό της Πατρίδας και της οικογένειας.
Χούντα και τρόικα της ψυχής σας, είστε εσείς!!!
Ναι, εσείς!!!
Δε μπορείτε ούτε να σκεφτείτε ελεύθερα.
Χρειάζεστε υποβοήθηση και πάντα κάποιος να ανάβει τη σπίθα για εσάς.
Άτολμοι κι ελεεινοί επαίτες.
Νοσταλγοί του χρυσού (χαχαχαχα) αιώνα του Περικλέους.
Μόνο για κλάματα είστε πλέον ικανοί.
Γύρω σας όλα καίγονται κι εσείς ζεσταίνετε τα χεράκια σας στις φλόγες.
Γυναικωτοί φλώροι.
Κρίμα, να βρίζω τα πετούμενα και το ''αδύναμο'' φύλο.
Τι πρέπει να γίνει πια για να βγείτε απ' τη Νιρβάνα;
Θα πρέπει να τελειώσουν όλα και μετά;
Να βγείτε σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή;
Να περπατήσετε που;
Στις πύρινες πέτρες;
Να βοσκήσετε τι;
Το καμένο χορτάρι;
Ποιο μέλλον θα φανταστείτε μετά;
Βολεμένοι ρουφιάνοι και γραβατωμένοι εργατοπατέρες πιαστείτε χέρι-χέρι και χορέψτε.
Το τελευταίο σας βάλς είναι!!!
Αύριο οι θηλιές περιμένουν.[I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-10-2011