για αυτό με λυπάμαι

Δημιουργός: DIAFANA TRELOS.., stathis

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

σαν μια θάλασσα παγωμένη και σκοτεινή
που ο άνεμος σε χτυπάει πιο δυνατά και απο κροσέ πυγμάχου
που τα κύματα κόβουν σε κομμάτια κάθε μικρή ελπίδα για ζωη
κ το μόνο που σε κρατάει στη ζωή είναι μια μικρή και κακοφτιαγμένη σχεδία
που μετα βίας αντέχει..
το ξέρω.. μου το ξανα είπες όλοι κάποια στιγμή βρίσκουν τον δρόμο τους
και φτάνουν κάποια στιγμή στη γη της επαγγελίας.. άλλο όμως '΄΄ολοι''
και άλλο ''εγω''' εγώ λειτουργώ κατ'εξαίρεση ακόμα κ σε αυτό..

δεν με στέλνει σε αυτή την κόλαση η κατάθλιψη που νομίζουν όλοι οτι έχω
ούτε καν η απουσία σου...
ίσα-ίσα η δικιά σου απουσία έγινε κάτι το λατρεμένο μέσα στην καθημερινότητα μου
δεν είπα και ποτέ πως θα πεθάνω... το πως θα ζήσω δεν ξέρω ακόμα..
αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα που δεν ενδιαφέρει κ πολύ κόσμο..

τώρα που μιλάμε αλλά είμαστε δυο ξένοι όλα είναι καλύτερα
τώρα που ξέρω πως δεν έχω το δικαίωμα ούτε το νούμερο του κινητού σου να έχω
τώρα που ξέρω οτι αν σε ξαναδώ θα είναι η στο δρόμο τυχαία, η σε καμία συναυλία
η στα όνειρα μου που παρεμπιπτόντως δεν με έχεις αφήσει σε ησυχία τελευταία..

το μόνο που λυπάμαι.. αλλά πραγματικά με λυπάμαι... είναι οτι θα ήθελα να το ξαναζήσω
όλο αυτό το παραμύθι. γιατί παραμύθι ήταν.. κ μάλιστα με δράκους κακιές μάγισσες
και ψηλά πανάσχημα τέρατα που με κατασπάραξαν στο τέλος..

ναι.. θα ήθελα να το ξαναζήσω, έστω για μια στιγμή.. και για αυτό με λυπάμαι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-10-2011