δεν ήταν λόγια

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ενέσκυψα κι ανέσκαψα βαθιά μου
ως το υπέδαφος με τα σκληρά ,αδιαπέραστα πετρώματα
με μοναχά τον Λόγο και το συναίσθημα.
κι ανέλπιστα άκουσα νερού ροή
πράσινο θρόισμα φύλλων
κι είδα πουλιά με ράμφη κατακίτρινα
να αμιλλώνται στο φτερούγισμα
κι οσμίστηκα την άνοιξη
και γεύτηκα όλους τους καρπούς της ύπαρξης:
την νιότη, την σοφία, τον έρωτα …
φτάνοντας – στιγμιαία - σχεδόν μέχρι τη θέωση


ώστε λοιπόν, δεν ήταν λόγια, πως ο παράδεισος
υπάρχει ατόφιος μέσα μας
και πως αρκεί να σκάψουμε βαθιά για να τον βρούμε
απομακρύνοντας της φιλαυτίας τις πέτρες
μετακινώντας τις πλάκες τις τεκτονικές του εγωισμού
κι ας είναι αιτία μερικές φορές αυτό
για σεισμικές δονήσεις ισχυρές
και για κατάρρευση σαρωτική πολλές φορές
της εντυπώσεως που είχαμε ανεγείρει
του εαυτού μας …

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-10-2011