Γυναίκα

Δημιουργός: Aλκης Καμπάνης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θεά, Γυναίκα εσύ, σαν άλλη άνοιξη ήρθες
Σαν τύχη που το ζάρι της στα χείλη θα ρίξει
Λυτά, τα μαλλιά και η ανάσα νωπή
Τα μάτια σου πέλαγος, σαν θάλασσα ανοίγουν
ʼσπρα, τα κύμματα του φιλιού σου ζηλεύουν
Τραγούδι, που στους στίχους του, νεράϊδες χορεύουν.
Σαν αδάγκωτο μήλο, που η Έυα στα στήθη είχε κρύψει

Στα μάτια σου, κάποιος κοιτά και γυρεύει
Και τινάζει τα άνθη της τρελλής συμφωνίας
Κομμάτια, κρυμμένα στον πάνω φεγγίτη
Σαν ρωγμές ιστορίας, στα γυμνά σου τα στήθη
Μήτρα εσύ, που σκοτεινή περιμένεις,
Σαλπάρεις για ταξίδι σε παράξενα μέρη
Ποιός Θεός και ποιός ήρωας
Ποιός Ερμής φτερωτός.
Αγγίζει την δύση και την ανατολή.

Θεά, Γυναίκα εσύ, που πατάς στις ψυχές
Σαν κορίτσι παρθένο.
Κολασμένα του χτές τα ονείρατα κρύβεις
Σε βυθό μαγικό, τρέχεις και σκύβεις
Τρελοί, μακριά των ανθρώπων θα λές
Των ανέμων οι γιοί θα ανάβουν φωτιές
Γεννιέσαι, ζητάς, γελάς κι ανεβαίνεις
Αγαπάς, αντέχεις, κλαίς και πεθαίνεις.
Σαν άρπα, που των ερωτευμένων τα τραγούδια
Μελαγχολικά ακούγονται από τα δικά σου χείλη

Γυναίκα σαν χρώμα, φθινοπώρου την θλίψη
Όνειρα, σαν βιβλία κλειστά, κανείς δεν έχει αγγίξει
Μοίρα, στο χέρι μου διαβάζεις σαν μάγισσα τσιγγάνα
Κα βλέπεις, σ' αόρατο δρόμο να με οδηγεί
Σε γυναίκας χέρια λευκά να ακουμπήσει
Και να αφήσει ζωή, στο φώς, στο σκοτάδι.

Γυναίκα, σιωπή Εσύ δεν αντέχεις
Λόγια αγάπης στο αυτί ψιθυρίζεις
Λόγια που ψέματα δεν είπαν ποτέ τους
Μοιάζουν χαρές που τις λύπες φιλούν.
Έρωτας, θάνατος, οι γυμνοί εραστές Σου
Που τα τείχη της Τροίας γκρεμίζουν κραυγές
Γυναίκα, Εσύ
κανείς άλλος
μαχαίρι στην σάρκα μου μπήγω,
και σου χαρίζω, την δική μου πνοή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-11-2005