Εξόριστος Ουρανός

Δημιουργός: Μετέωρος Άγγελος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάποτε είχα ένα ουρανό
Όχι μεγάλο
Ίσα που χώραγε τη μοναξιά μου

Τα σύννεφα διάφανοι καθρέφτες
Παραμόρφωναν τον κόσμο μου
Τον έδειχναν γαλήνιο κι απλό

Διέσχισα τόπους αφιλόξενους
Σχολεία ερημικά
ʼγονα χωράφια παρατημένα στη λήθη

Μπήκα σε εκκλησίες χωρίς καμπάνες χαράς
Ψαλμοί τυφλοί δοξολογούσαν τις εικόνες
ʼγιοι ψηλαφιστά έσβηναν τα καντήλια

Ύστερα έφτασα στις πόλεις
Υπάρξεις δίχως πρόσωπα γλιστρούσαν στις διαβάσεις
Χέρια απλωμένα προς αναζήτηση διεξόδου
Ασθενικά περιπλανώμενα ερωτηματικά

Πήγα κι αλλού
Περπάτησα σε θυμωμένες θάλασσες
Ψάρια νεκρά παλινδρομούσαν στην επιφάνεια
Υποβρύχια τουφέκια μαχαίρωναν τον βυθό

ʼνοιξα τα φτερά μου στους ουρανούς
Φουγάρα δηλητηρίαζαν τα παιχνιδιάρικα σύννεφα
Τυφλά πουλιά λυσσομανούσαν στους αιθέρες

Έπειτα πάλι στους βάλτους του κόσμου
Κλεπταποδοχή συναισθημάτων
Πλαστικοί μορφασμοί, προκατασκευασμένη ευθυμία
Είδωλα κάλπικα, θιασώτες βιαστικής αποθέωσης

Φαντάσματα αγάπης, ευνουχισμένοι εραστές
Απομάκρυνση επαφής, αγγίγματα λαγνείας
Ξένοι σε γαμήλια κρεβάτια.

Κάποτε είχα ένα ουρανό
Όχι μεγάλο
Ίσα που χώραγε τη ορφάνια μου

Μετέωρος ʼγγελος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-11-2005