Εξάραχνο των επτά Το Απαγορευμενο Αινιγμα! Η

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Εξάραχνο των επτά Το Απαγορευμενο Αινιγμα! Η </title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Εξάραχνο των επτά Το Απαγορευμενο Αινιγμα! Η </b><p>Δημιουργός: ferelpis, <i>αρτέμης  αξαρλής</i><p><i> για εκείνους που περιμένουν με αγωνία με τη καλημέρα μου.</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p><br />
<br />
<br />
Παρ’ όλο που στη μικρή οθόνη  εμφανίστηκε  το όνομα της αγαπημένης  του  απάντησε,  με  ένα κακόκεφο,  ναι. <br />
Καλημέρα  αγοράκι μου,  «ακούσθηκε ναζιάρικα  η φωνή της»  δε πιστεύω  να σε ξύπνησα? <br />
«Προσπάθησε, να φανεί  ευχάριστος».<br />
Όχι  κοριτσάκι μου καλή σου μέρα.  Έχω κάμποση  ώρα  ξυπνητός.  Πες  μου,  πως είσαι? <br />
Είμαι  καλά  αλλά,  μου λείπεις!<br />
Για μένα φαντάζεσαι  δεν ισχύει  το ίδιο?  Είστε όλοι καλά  η  Έλσα η μητέρα  σου?<br />
Δόξα το Θεό στα καλύτερα μας.<br />
Η  Έλσα  αποτελειώνει  με κάποιες  υποχρεώσεις  στο πανεπιστήμιο και  θα γυρίσει  μαζί μας.  <br />
Α’  εντάξει,  ωραία…<br />
Μα, τι έχεις , τον  διέκοψε!   Δεν ακούγεσαι καλά, είσαι άρρωστος?<br />
Όχι  αγάπη μου πώς σου πέρασε τέτοια ιδέα?   Μια χαρά  είμαι,  είπε<br />
προσπαθώντας   να μεταφέρει τη κουβέντα…  πως, είναι  ο καιρός εκεί?<br />
Ζέστη μωρό μου!  Στις ειδήσεις  έδωσαν για σήμερα  τριανταπέντε βαθμούς  Κελσίου  βέβαια,  μπροστά  στους  σαράντα  που ανέφεραν  για την Ελλάδα…<br />
Πραγματικά  αγαπούλα μου  τόσο θα φτάσει!    Ελληνικό  καλοκαιράκι  τι να κάνουμε.  Άντε  με το καλό να γυρίσεις  να ξεκινήσουμε  για κανένα  μπάνιο.<br />
Άγγελε μου!   Ασφαλώς  δε θα  χάσουμε τα μπάνια  μας… <br />
«Ακολούθησε  μικρή,  σιωπηρή  παρένθεση,  προτού  η  Νάντια  συνεχίσει». <br />
Άλεξ , ένα απροσδιόριστο  συναίσθημα,  με διακατέχει  σαν  κάτι  να σου  έχει συμβεί!  Πέφτω έξω?<br />
Υπερευαίσθητη  καρδούλα!  Ζητάς  επιβεβαίωση  στο αυτονόητο?<br />
ασφαλώς,  πέφτεις  έξω.   Δε  θυμάμαι  να …κατέγραψα  τίποτε το  αξιοπερίεργο  και,  σε παρακαλώ  αν έχεις τη καλοσύνη  αιτιολόγησε  μου  από,  ποια αιτία προέκυψε  η  αρνητική  σου προδιάθεση?<br />
Δεν ξέρω!  Πες  το γυναικεία  διαίσθηση,  ονόμασέ  το  άσχημο προαίσθημα,  όπως  να το χαρακτηρίσεις  νιώθω  να  χτυπά, ένα αόρατο , καμπανάκι  κινδύνου  άλλωστε,  ακούγεσαι  τόσο  διαφορετικός!<br />
Σαν να λέμε  γελαστό  μου φεγγαράκι  έτσι  αόριστα  προσδίδεις     αλλαγή  στη συμπεριφορά  μου?   <br />
Μμ’…. πες  το και έτσι  αν… έτσι  σε βολεύει!<br />
Ξέρεις,  θα είχε ενδιαφέρον  να  ακούσω,  που  εντοπίζεις     επακριβώς  στοιχεία  της  σημερινής  μου  διαφορετικότητας?<br />
Η  φωνή σου ας  πούμε. <br />
Η φωνή μου?  Μπα!  Κι’ από  πότε  αναπόσπαστο  κομμάτι  της ζωής  μου  έχεις  εμβαθύνει  στην  ακροαστική   τεχνική  των φωνών?<br />
Ειρωνεύεσαι? … <br />
Εν  πάση περιπτώσει.  Προσδιόρισε  μου  ποιο  νέο  χαρακτηριστικό   εντόπισες   στη φωνή  μου  που  απουσίαζε  μέχρι  χθες?<br />
Αγαπούλα  δεν είναι αστείο,  ούτε  θέλω  να παρεξηγήσεις  τις  προθέσεις  μου  άλλα,  μοιάζει  εντελώς  διαφορετική.<br />
Κάποιες  αποχρώσεις  της   εκπέμπουν  μια  παράξενη  χροιά.  Ακούγεται  ταραγμένη,  κουρασμένη,  φοβισμένη!<br />
Κοιμήθηκες  καλά? <br />
Για να είμαι ειλικρινής,  ξαγρύπνησα!   Μα δε είναι  πρώτη φορά και ούτε  μπορώ να  φανταστώ,  ότι  το  επακόλουθο  της  αγρύπνιας  μου  αλλοίωσε  τόσο  υπέρμετρα   τη προφορά  μου  ώστε, να  σου  προσθέτει  λόγους  ανησυχίας.<br />
Άλεξ  σε παρακαλώ.  Όσο  υπεκφεύγεις … αντικρούοντας   τα ερωτήματα  μου με  ειρωνικά  επιχειρήματα …μασώντας   τα λόγια σου… <br />
Καρδούλα  μου, «τη διέκοψε απότομα»   που …κατηφορίζει   ο  νους  σου?  Κοίταξε  ν’ απολαύσεις  τις  λιγοστές  ημέρες  που βρίσκεσαι  στο  κοσμικό   Παρίσι  και σου υπόσχομαι  την επόμενη φορά  θα είμαστε  μαζί.<br />
Μάτια  μου γλυκά!  Εκ’ των προτέρων  ζητώ  συγνώμη  μα,  διακρίνω  σπασμωδικές  προσπάθειες  να μεταφέρεις  τη συζήτηση  αλλού! <br />
Οι  προτροπές  σου  αντί να με καθησυχάζουν  …εξάπτουν  πιότερο τη  φαντασία μου.  Στο χωριό,  είσαι  μόνος?<br />
Νάντια,  κοριτσάκι μου!  Σε ποιες  λαθεμένες  διαδρομές,  αρμενίζει  το μυαλουδάκι  σου?<br />
Νομίζεις   έχω  ιδιαίτερο λόγο  να σου αραδιάζω ψέματα?<br />
Στο  έχω  κάνει πολλές φορές  αυτό?<br />
Όχι,  άλλα….<br />
Τότε,  προς  τι  αυτού του είδους  οι  υπόνοιες?<br />
Στο  δηλώνω  για τελευταία  φορά.  Είμαι  ολομόναχος  και  λαχταρώ  την  επιστροφή  σου!   Ο μόνος  που μου κρατά  συντροφιά  είναι  ο Δίας.<br />
Εντάξει!  Αναγνωρίζω  την …ευεργετική  συντροφιά  του  Δία  και να μου τον χαϊδέψεις  στοργικά,  ωστόσο   η κουβεντούλα  μας  περιστρέφεται  γύρω από σένα  και,  δεν στο κρύβω  μετά  από  όσα άκουσα   ο βαθμός  ανησυχίας  μου αυξήθηκε!  <br />
Αντιλαμβάνομαι   ότι  προσπαθείς  δια πλαγίας  οδού  να αποφύγεις  κάποιες   δύσκολες   ερωτήσεις  μου  επί  τέλους,   είμαι  η δεν είμαι  άνθρωπος  σου?<br />
Τι  προέκυψε λοιπόν  το οποίο  κατά τη γνώμη σου δε πρέπει   επ’ ουδενί  να απασχολεί  το μυαλουδάκι  μου  και  σε κάνει  να  σκαρφίζεσαι  εύσχημα  προσχήματα,   αποφεύγοντας   να το  ομολογήσεις?   <br />
Νάντια σε παρακαλώ, «αντέδρασε θυμωμένα»  προσπαθείς να μου εντείνεις τον  εκνευρισμό?  <br />
Άλεξ  αν το ενδιαφέρον μου  σου  προκαλεί  σύγχυση  και  το  θεωρείς  ανούσιο  η  ενοχλητικό,  σταματώ  εδώ.  <br />
 «Ο έντονος  τόνος  στη  φωνή της  τον  έκανε  να κατανοήσει  πως  η συζήτηση  έπαιρνε άσχημη τροπή.   Διορθώνοντας  τη στάση του  απάντησε  πιο  ήρεμα».<br />
<br />
Συνεχίζεται…<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-10-2011</td><td valign=top></td></table><br />