Τόσο πολύ σ' αγάπησα

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλησπέρα στιχοοικογένεια... - ε - & - α -

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τόσο πολύ σ' αγάπησα που κόπηκε η λαλιά μου
Κόμπος η γλώσσα δέθηκε.. κόμπος και η καρδιά
Σ' έναν αλήτη χάρισα τ' ανέραστα φιλιά μου
Και έσφαξα πριν γεννηθούν τα δέκα σου παιδιά...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα που δάκρυζα μονάχη
Και τα πουλιά πετρώνανε επάνω στα κλαδιά
Με δίχως όπλα έπεφτα στην εδική σου μάχη
Κι οι μώλωπες εβάφανε τα μέλη μου μαβιά...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα που μίσησα εμένα
Τι στάθηκα ανίκανη πλάϊ σου να βρεθώ
Όσα και αν σου έταξα πήγανε στα χαμένα
Σ' ένα σπασμένο όνειρο μπήκα.. για να κοπώ...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα που ρίγησε το σώμα
Κι ας μην με άγγιξες ποτές.. κι ας ήσουν μια σκιά
Τόσο βαθιά σε αγαπώ που καίγομαι ακόμα
Κι ας μην μου χάρισες ποτές.. έστω.. μία ματιά...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα που κάλεσα τον Χάρο
Μα κείνος με προσπέρασε.. για να μην λυπηθείς
Και έσβησα μονάχη μου του λιμανιού τον φάρο
Να φύγεις μεσοπέλαγα μακριά μου.. να σωθείς...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα.. και σ' αγαπώ ακόμα
Που μακριά σου ρίχνομαι σε θάνατο φριχτό
Ένα ερείπιο παλιό κατάντησε το σώμα
Και μια γωνιά ανήλιαγη δεν βρίσκω να κρυφτώ...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα που γέρασε η σκέψη
Γυρνώντας μες στις γειτονιές που βάδιζες αργά
Και η στερνή μου λογική απόψε έχει ρέψει
Κι η φαντασία πέθανε στα πόδια σου μπροστά...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα που λιώσανε οι πάγοι
Και σμίξανε την θάλασσα τα άγρια βουνά
Από τους μύθους βγήκανε έρωτες λωτοφάγοι
Και δείπνησαν τα όνειρα που κάναμε κρυφά...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα που σπάσανε οι βράχοι
Και έτρεξε το αίμα μου στη θάλασσα βουβά
Με σκότωσες.. τι έπεσα με θάρρος στην αγάπη
Χωρίς να υποκρίνομαι με λόγια ακριβά...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα που θέλω πια να φύγω
Μαχαίρια είν' οι μέρες μου που σκίζουν την καρδιά
Βαρέθηκα ωκεανούς δακρύων να ανοίγω
Κι εσύ να ερωτεύεσαι την θλίψη μοναχά...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα που έκλεψα τα τραίνα
Μην φύγουν για τα μέρη σου με δίχως μου ξανά
Τους δρόμους όλους έκλεισα και πάτησα τα φρένα
Τόσο βαθιά ο πόνος σου φριχτά με τυραννά...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα που στέρεψα ποτάμια
Να μην κυλούν αέναα προς πέλαγα ανοιχτά
Τι πνίγομαι σ' αέρινα.. ατσάλινα πλοκάμια
Και δεν αντέχω θάλασσες ν' ανοίγονται μπροστά...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα που κρύβομαι στις λέξεις
Αφού φοβήθηκα κι εγώ μην τάχα μ' αρνηθείς
Λες και σε ρίχνουν στη ζωή μονάχα για να φταίξεις
Κι ό,τι πολύ αγάπησες.. πρέπει να στερηθείς...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα που ακόμη το φωνάζω
Κι ας έχει κλείσει ο λαιμός απ' τον σκληρό βραχνά
Κι ας πρέπει απ' τον ίδρωτα σεντόνια να αλλάζω
Αφού κοιμάσαι αγάπη μου σε άλλην αγκαλιά...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα που πνίγω τα δελφίνια
Τι κολυμπούν χαρούμενα την ώρα που πενθώ
Αφήστε με τουλάχιστον μονάχη στην σκοτείνια
Έχω δικαίωμα κι εγώ στον πόνο να μεθώ !...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα που δεν μιλώ.. μα βρίζω
Μισώ γύρω μου καθετί που δεν σε κουβαλά
Σαν λυσσασμένη λύκαινα στο πάθος μου αφρίζω
Και τρώγω απ' τις σάρκες μου τις νύχτες στα κρυφά...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα που βγήκα μες στα χιόνια
Γυμνή και απροστάτευτη.. να βρω τον λυτρωμό
Μα άθελά μου γκρέμισα της θέλησης τα πιόνια
Κι έγινε λεία των θεριών το κρέας μου ωμό...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα που έπινα την λήθη
Και ξέρναγα τα λάθη σου στα μάτια σου μπροστά
Πότε γυναίκα θύμιζα.. πότε γενόμουν φίδι
Να κλέψω όσα η ζωή ακόμη μου χρωστά...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα που έμοιαζε η φωνή σου
Σαν των αγγέλων μουσική.. με νότες της φωτιάς
Μα πίστεψα στα λόγια σου πιότερο απ' την σιωπή σου
Και τώρα πια σαρώνει με ο δυνατός Βοριάς...

...
(συνεχίζεται.. σε άλλο μέτρο.. δεν ξέρω γιατί...)
...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα.. που βύθιζα καράβια
Τι ήταν γεμάτα προορισμούς.. μα η ψυχή μου άδεια...
Τόσο πολύ σ' αγάπησα.. που μ' έπνιξε το κρίμα
Κι ας νηνεμία μού 'ταζες.. με δίχως ένα κύμα...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα.. τα όρια περνώντας
Τη μια ορθή εβάδιζα.. την άλλη μπουσουλώντας...
Τη μια γυναίκα μ' έκανες.. την άλλη ήμουν βρέφος
Δεκάδες φύσεις άλλαζα.. για το δικό σου κέρδος...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα.. που σίδερα μασούσα
Μα γιόρταζα στη λύπη μου.. και στη χαρά πενθούσα...
Τόσο πολύ σ' αγάπησα.. με δίχως να διστάζω
Με δίχως ψεύτικους χρησμούς.. δειλά να διατάζω...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα.. που πια δεν το πιστεύω
Και αφορμές να σε ξεχνώ.. με συνταγές γυρεύω...
Τόσο πολύ σ' αγάπησα.. που κρύωνα στη ζέστη
Και μ' έκαιγε ο πάγος σου.. στης ερημιάς τη μέση...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα.. κι ας ήσουν παντρεμένος
Τι δεν χωρούσανε θηλιές.. στου πάθους μου το μένος...
Τόσο πολύ σ' αγάπησα.. κι ας λες πως ήταν λάθος
Δίχως ανάσα να βουτώ.. στο άπειρό σου βάθος...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα.. που ξώβεργες σκορπούσα
Να πιάσω τ' άπιαστο πουλί.. τι εγώ δεν πετούσα...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα.. που λάτρεψα τα ύψη
Μα σε δυο κέρινα φτερά.. ποιός ουρανός ν' ανοίξει ;

Τόσο πολύ σ' αγάπησα.. π' αγρίευα το κύμα
Για να του κλέψω του κορμιού του ποθητού το σχήμα...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα.. που έπεσα σε λάθη
Γνωρίζοντας πως το σωστό.. η αγάπη δεν θα μάθει...
Τόσο πολύ σ' αγάπησα.. ξέρεις.. ψυχή και σώμα
Που και νεκρή να ήμουνα.. θα σ' αγαπούσα ακόμα...





24-2-2008

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-10-2011