λυπημένη πέτρα

Δημιουργός: χρήστος

επανάληψη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λυπημένη πέτρα είμαι πλάι στη θάλασσα
που κάθε νύχτα βλέπω πέτρινα όνειρα
πως θέλω να ταξιδέψω
-αδιαφορώντας αν το βάρος μου το αντέχει το νερό-
πίσω, στα πάτρια ηφαιστειακά μου χώματα ,
απ’ όπου αποσπάστηκα ανερώτητα
λόγω της γρανιτένιας μου σκληρότητάς ,
κι όπως λαξεύτηκα από ικανότατους λατόμους
έγινα ανώφλι πολυτελούς επαύλεως ρωμαϊκής…

και στην αρχή , βρέθηκα να επαίρομαι
και για τη λάξευσή μου την περίτεχνη
και για την αντοχή μου την ασυναγώνιστη
και μακάριζα την τύχη που μου επιφύλαξε η ζωή
να ανασηκώνω αγόγγυστα ,και με άνεση περίσσια
τέτοια βαριά ανωδομή
και να στηρίζεται σε μένα απάνω ολάκερη η σκεπή
κι οι τοίχοι οι βαμμένοι με την κόκκινη βαφή της Πομπηίας

μα τώρα, ανάμεσα στα άλλα συντρίμμια της επαύλεως
οικτίρω, κι ελεεινολογώ εδώ ,πλάι στη θάλασσα, τη μοίρα μου
μονολογώντας πότε, πότε κλαίγοντας :
«δε άξιζα τέτοια σιωπή,
στη ρώμη που ακόμη κρύβω
μέσα στις μαύρες φλέβες μου,
δε άξιζε μια τέτοια κατερείπωση» …

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-10-2011