Μοναξιά

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

...Και λοιπόν, χωριστήκαμε μέσα στη νύχτα.
Εγώ μπήκα στο σώμα της κι αυτή έγινε φεγγάρι.
Από τότε, μια φορά μόνο το μήνα
έρχεται ολόγιομη στην κάμαρά μου,
της δίνω κάτι απ’ την ψυχή μου κι επιστρέφει.

Δεν σ’ αγάπησα- λέει.
Δεν σε κράτησα- κλαίει.

Της δείχνω τα καρφιά στα χέρια μου
και τις πληγές στα δικά της.
Στον καθρέφτη ένας γυάλινος τοίχος σπασμένος.

Σκοτωθήκαμε ένα βράδυ
σε ποιαν απ’ τις δυο μας ανήκε το είδωλο.

Σ’ αγαπάω –της είπα.
Εξαφανίστηκε.
Την περιμένω ολόγιομη τον άλλο μήνα.
Μέχρι τότε μπορεί και να μάθω
να την φωνάζω με το όνομά της.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-10-2011