Η σταγόνα

Δημιουργός: frasd85

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο καράβι που δεν έφτασα ποτέ,
τα χρόνια ταξιδεύουν,
μου στέλνουν κάρτες μακρινές,
οι ορίζοντες μαζεύουν.

Με τη σταγόνα της βροχής ,
που κάνει τόσο δρόμο,
να γίνει ένα με τη γη,
τα όνειρα παγώνουν.

Και πες πως στάζω πάνω σου,
σε μιας ζωής το δρόμο,
είναι η φύση μου υγρή,
και όπου αγγίζω απλώνω.

Τα αισθήματα πάντα λεπτά,
στεγνώνουν στον αέρα,
σαν πυρετός δεν πιάνονται,
θερμά και απεγνωσμένα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-10-2011