φθινοπωρινή ζωή

Δημιουργός: animus2

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στην άψυχη καρδιά του φθινοπώρου
Το ίδιο χαμόγελο με σφίγγει
Τρέμει το τέρας και ξυπνά
Και όλο εύχομαι να φύγει

Γιατί είναι έρωτας μονός
Και αγάπη δίχως φύση
Και είναι το χέρι σου νεκρό
Δεν θέλει να με αγγίξει

Μα είναι η ποίηση το χέρι
Το δέρμα μου χαϊδεύει
και παίζει κάθε όνειρο
και πιο κοντά τον φέρνει

Τι να το κάνω το όνειρο
αν λείπει η ψυχή σου;
Μονάχα ζέστη ήθελα
Και τη γλυκιά φωνή σου…

Χαίρομαι που δεν είσαι εδώ
Γιατί είμαι ο εαυτός μου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-10-2011