Άνευ όρων

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Άνευ όρων</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Άνευ όρων</b><p>Δημιουργός: ΓΙΑΝΝΗΣ Κ<p><i> http://www.youtube.com/watch?v=9hEEkF6qIp8</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>[align=center][B][I]Έρχονται όπως σήμερα κάποιες νύχτες με πυρετό που πολύ τις γουστάρω.<br />
Με κατακόκκινα μάτια και ελαφριά ζαλάδα, καθισμένος μπροστά στον υπολογιστή<br />
 ξέρω πως αργά ή γρήγορα θα αρχίσω να γράφω.<br />
Μάλλον είναι και οι ιδανικές συνθήκες γιά γράψιμο αυτές <br />
καθώς οχυρωμένος πίσω από το γραφείο που είναι γεμάτο με αντιπυρετικά<br />
παρακεταμόλες και τα συναφή έχω το ιδανικό άλλοθι να μη κάνω κάτι που δε θέλω<br />
αλλά να κάνω ότι με ευχαριστεί περισσότερο.<br />
Να γράφω.<br />
          Πάντα όταν γράφω με πυρετό οι σκέψεις θαρρείς απελευθερώνονται <br />
          και γεμίζουν εύκολα τις λευκές κόλλες και την οθόνη.<br />
          Αυτός είναι γιά εμένα ο δημιουργικός πυρετός μου.<br />
          Και οφείλω να πω ότι κάπου τον επιδιώκω και εγώ  αφού δε ''ντύνομαι"<br />
          και ακόμα και με χιόνι δύσκολα φοράω κάτω από το μπουφάν κάτι ζεστό.<br />
Απόψε λοιπόν σκέπτομαι πως το γράψιμο ταιριάζει στους ανέραστους. <br />
Και όσο κάθομαι και το σκέπτομαι με τους αγκώνες ακουμπισμένους στο γραφείο,<br />
τις παλάμες στο πρόσωπο και το στυλό στο στόμα όλο και περισσότερο το βρίσκω σωστό.<br />
Βέβαια σε κάθε κανόνα υπάρχουν εξαιρέσεις αλλά εγώ τουλάχιστον δε θεώρησα ποτέ ότι ήμουν<br />
μία εξαίρεση στο κανόνα.<br />
     Διαβάζοντας μερικές φορές όλα όσα έχω γράψει, όλα όσα έχω εξωτερικεύσει, καταλαβαίνω <br />
      ότι γράφοντας έχω χάσει τα πάντα και ταυτόχρονα έχω κερδίσει τα πάντα.<br />
      Αλλά έτσι δε γίνεται και με τον έρωτα;<br />
      Νοιώθεις ότι χάνεις τα πάντα και ταυτόχρονα  ότι τα έχεις κερδίσει.<br />
      Και είναι ο έρωτας τόσο δυνατός σα συναίσθημα και σα διαδικασία που απαιτεί όλο σου το είναι.<br />
      Και αν είσαι πραγματικά και απόλυτα ερωτευμένος δεν έχεις χώρο γιά κάτι άλλο εξίσου δυνατό.<br />
Σα το γράψιμο.<br />
Το να γράφεις ποτέ δεν είναι απλό.<br />
Πολλές φορές χρειάζεται να ματώνεις και πάντα απαιτεί κατάθεση ψυχής και δόσιμο ολοκληρωτικό.<br />
<br />
   Άνευ όρων παραδίνομαι<br />
      και ισόβια αφήνομαι<br />
           στις αβύσσους και το έρεβος<br />
              του κορμιού σου δίχως έλεος<br />
      Άνευ όρων εκτοξεύομαι<br />
        ταξιδεύω κι ονειρεύομαι<br />
           στ' άγγιγμά σου είμαι ευάλωτος<br />
               και στο βλέμμα σου αιχμάλωτος<br />
Άνευ όρων ξεγυμνώνομαι<br />
   άνοιξη, σου αφιερώνομαι......<br />
<br />
Άνευ όρων στον έρωτα, άνευ όρων στο γράψιμο.<br />
Είναι και τα δύο τόσο απόλυτα εγκεφαλικά που είναι τόσο δύσκολο να συνυπάρξουν.<br />
   Έπιανα πολλές φορές τον ερωτευμένο μου εαυτό να παρατηρεί προσεκτικά τους χώρους.<br />
    Μία απόμερη παραλία ένα βράδυ Ιούλη, ένα ξύλινο σπιτάκι σε ένα χιονισμένο βουνό,<br />
    χώρους όπου θα μπορούσα να  απομονοθώ γιά να γράφω.<br />
Μα ήταν πάντα δίπλα εκείνο το κορίτσι και γέμιζε το χώρο και το μυαλό<br />
και όλο περίμενε τη μοναξιά μου και η παράλία και το σπιτάκι στο βουνό.<br />
Και όταν ο έρωτας έφευγε σχεδόν πάντα μαζί με το κορίτσι <br />
ποτέ δε πήγαινα μόνος στη παραλία και στο σπιτάκι στο βουνό και όπου είχαμε περπατήσει μαζί.<br />
    Και έρχονται κάποια βράδυα σαν αυτά, με πυρετό και κόκκινα μάτια, παραδωμένος άνευ όρων<br />
    στην ανάγκη να γράφω που λέω πως θα το άλλαζα αυτό  μόνο γιά τον έρωτα <br />
    στα μάτια ενός κοριτσιού.Που θα με κάνει να παραδοθώ ολοκληρωτικά.<br />
    Άνευ όρων. <br />
   Μέχρι τότε όμως...... τα ξαναλέμε. Στην επόμενη σελίδα.<br />
 <br />
 <br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-10-2011</td><td valign=top></td></table><br />